به سراغ نمونه های دستی و اتوماتیک فلوئنس می رویم . رنو اتوماتیک مدل
2016 به رنگ سفید در معرکه حاضر است و عناصر طراحی آن با نمونه 2014 تفاوت چندانی
ندارد. البته نسبت به مدل دستی دارای اختلاف در جلو پنجره ، گرافیک چراغ های عقب
ابرویی چراغ های جلو، وجود مه شکن در سپر و رینگ های آلیاژی بوده ، اما اساس کار
تغییری نکرده است. فلوئنس اتوموبیلی با طراحی معمولی و کم هیجان به نظر می رسد و
شاید بتوان گفت که جلو پنجره آن تا حدودی جذاب است ، البته این مورد هم به واسطه
لوگوی بسیار بزرگ سازنده حاصل شده که انگار هر سال هم رشد می کند! ابعاد بدنه این
خودرو، بزرگ بوده و به همین دلیل فضای داخل و صندوق بار کاملا مناسب سفر یک
خانواده 4 نفره است.
فلوئنس اتوماتیک:
ورود و نشستن روی صندلی راننده به آسانی انجام می شود، صندلی ها حمایت
نسبتا مناسبی دارند. رنو به آسانی شتاب می گیرد و دست اندازها و نا همواری های
معروف خیابان تهران را منتقل نموده و کمی خشک احساس می شود . تعادل خودرو مناسب
بوده و فرمان پذیری آن برای این کلاس قابل قبول است . موردی که کمی به مذاق خوش نمی آید ، صدای ویز ویز مدام گیربکس ضریب
متغیر (CVT) در سرعت های بالا است ، البته این مورد خیلی
آزار دهنده محسوب نمی شود ، چون قدرت پیشرانه کافی و مناسب بوده و هماهنگی آن با
جعبه دنده قابل قبول است . یکی از نکات مثبت فلوئنس فاصله زیاد کف خودرو ازسطح زمین
است که این روزها برای هر سدان اسپرتی مزیت محسوب می گردد . اما می توان گفت که دید
عقب چندان خوب نیست و حتی برای پیچیدن  و
وارد شدن به اتوبان ، بهتر است به چشمانتان بیشتر اعتماد کنید تا آینه ها ! از طرفی ،
اگر بخواهیم به دیگر نقاط ضعف گونه اتوماتیک آن بپردازیم ، باید به ترمزها اشاره
شود، تا جایی که نباید میخکوب کردن خودرو را از آنها انتظار داشت . سطح تجهیزاتی این مدل هم مناسب است که می توان به مواردی مانند سانروف ، سیستم صوتی Bose همراه با 12 بلندگو،
صندلی برقی راننده با گرمکن، دوربین دید عقب، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک مجزا
برای سرنشینان جلو و همراه با دریچه برای عقب ، استارت بدون کلید، ترمز برقی و 6
عدد ایربگ اشاره کرد.
فلوئنس دنده ای:
به سراغ نمونه با جعبع دنده معمولی می رویم . اینجا از تنظیم برقی
صندلی ها خبری نیست، اما خوشحالیم که نسبت به مدل 2014 حالا زیر آرنجی در کنسول
وسط به چشم می خورد! انتظار داشتیم که همان خشکی مدل اتوماتیک را هم تجربه کنیم،
اما در کمال تعجب، خودرو نرمی مناسبی ارائه می دهد . احتمالا دلیل این موضوع
استفاده از دو برند متفاوت جهت تایرهاست . شتاب مدل دستی فلوئنس شما را متعجب خواهد کرد و دنده یک تا حوالی سرعت
60 کیلومتر بر ساعت پر می شود ، از طرفی موردی که بیشتر هم باعث تعجب ما شد ترمزهای قوی تر نسبت به گونه اتوماتیک بود که بسیار خوب و مطمئن عمل کردند. علاوه
بر میدان دید کم ، شاید بتوان گفت که کلاچ نسبتا سفت هم به عنوان یکی از نکات منفی
تلقی شود، ضمن اینکه صدای پیشرانه به داخل کابین نفوذ کرده که دلیلش عدم وجود نمد
داخل در موتور است . بوق هر دو مدل هم ضعیف است! رنو فلوئنس بی شک در بخش فنی و
فضای داخلی جادار و راحت می تواند نظر خانواده ها و علاقه مندان جوان را به خود
جلب کند . از طرفی چون نمونه ای از یک برند اروپایی است ، چنین موردی می تواند بر
ذهنیت خریداران برای انتخاب فلوئنس تاثیر بگذارد. اما این همه داستان نیست و طی
چند سال حضور برندهای اروپایی در کشور، به این نتیجه رسیده ایم که اگر برند و مدلی
برای مصرف کننده وطنی غریبه باشد و یا وارد کننده حمایت های مناسبی در زمینه خدمات
فروش و پس از فروش ارائه ندهد ، برای بقا و موفقیت آن تضمینی وجود نخواهد داشت.
علاوه بر این، استراتژی تعیین قیمت هم مورد بسیار تاثیر گذاری است.
فلوئنس به پشتوانه برندی چون رنو وارد ایران شد اما نقش وارد کننده به همین جا
ختم شده تنها افت فروش این مدل را نظاره گر باشد و برای افرادی که حتی تا یک سال!
هم در صف انتظار صبر کرده اند، تنها تحویل هفته بعد، ماه بعد و ... را وعده دهد!!
خدمات پس از فروش آن هم که دیگر جایگاه ویژه ای دارد و بهتر است وارد این مقوله
نشوی، زیرا سخنان کمتر مالکی از رضایمتدی خبر می دهد!