تاریخچه
اتوره بوگاتی در اواخر قرن نوزدهم در میلان زاده شد. در سال‌های پایانی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تلاش بسیاری برای ساخت اتومبیل کرد. ابتدا خودرویی با دو سیلندر ساخت، که با آن موفق شد، در یک مسابقه اتومبیلرانی برنده شود، این اتفاق انگیزه‌های او را چنان افزایش داد، که تنها دو سال بعد، خودرویی با چهار سیلندر ساخت.
باتوجه به ماهیت هنری خانواده بوگاتی (پدرش کارلو بوگاتی (1856-1940) طراح مبلمان و جواهرات بود) اتوره نیز در هر دو زمینه طراحی و تولید صنعتی دارای تخصص بود. او به‌عنوان طراح برای چندین شرکت کار کرد و سرانجام به دلیل طراحی و ساخت خودرویی کوچک، با موتور چهار سیلندر و حجم 1208 سی‌سی مشهور شد.
در مرحله بعد، بوگاتی خودرویی کوچک با موتور 855 سی‌سی ساخت، که توسط شرکت پژو خریداری شد. همچنین در سال 1913 خودرویی با موتور 5000 سی‌سی تولید کرد. با وجود اینکه از آن مدل فقط 3 نمونه ساخته شد؛ اما همین طرح، راه‌گشای ساخت موتورهای سه سوپاپ نوع بوگاتی 37 در دهه 1920 گردید.
یکی دیگر از تولیدات این شرکت بوگاتی تیپ 13 بود، که تا جنگ جهانی اول تولید آن ادامه داشت. در طول جنگ، بوگاتی به تولیدات نظامی متمایل شد. از سال 1913 بوگاتی، رویای ساخت اتومبیلی را در سر می‌پروراند، که با آن بتواند دنیا را تسخیر کند. رویای او در سال 1926 با مدل بوگاتی رویال به حقیقت پیوست.
بوگاتی در سال 1922 با مدل 8 سیلند و 2000 سی‌سی به نام بوگاتی تیپ 30 در بازار فروش اتومبیل موفقیت چشم‌گیری بدست آورد. در سال 1924 بوگاتی تیپ 35 ساخته شد. اما به‌علت عدم توانایی‌های لازم برای شرکت در مسابقات، این خودرو به افراد غیرحرفه‌ای فروخته شد.
در فاصله بین دو جنگ جهانی بوگاتی تیپ 30 موفق‌ترین اتومبیل مسابقه‌ای بوگاتی بود و تا سال 1926 موفق به پیروزی در 12 مسابقه در مسابقات جایزه بزرگ موناکو شد. بوگاتی تیپ 37 با موتوری 1500 سی‌سی برای افرادی ساخته شد، که توانایی خرید بوگاتی تیپ 35 را نداشتند.
بعد از آن بوگاتی تیپ 40 با بازدهی مناسب و قیمتی قابل قبول که بسیاری از مردم توانایی خرید آنرا داشتند، به بازار عرضه شد. این خودرو با قدرت 300 اسب بخار، بسیار مهیج بود، ولی فقط 6 نمونه از آن ساخته شد، که تنها 3 دستگاه از آن به‌فروش رسید و بقیه نزد خانواده بوگاتی باقی‌ماند.
اتوره بوگاتی بعدها به علت مشکلات مالی، ناچار به مهاجرت به پاریس شد و در آنجا به طراحی هواپیما و کشتی پرداخت. ولی پسرش جین در کارخانه واقع در مولشیم باقی‌مانده و راه پدر را ادامه داد.
جین بوگاتی در ابتدای ورود خود به کارخانه بوگاتی تیپ 57 دارای موتور 8 سیلندر 3300 سی‌سی را تولید و در سال 1934 به بازار عرضه کرد. در سال 1939 تعداد 683 دستگاه از این خودرو ساخته شد. جین بوگاتی در ماه اوت سال 1939 دقیقاً قبل از شروع جنگ جهانی دوم، هنگام آزمایش مدل مسابقه‌ای از اتومبیل بوگاتی تیپ 57 در نزدیکی کارخانه مولشیم، در گذشت.
پس از درگذشت جین، کارخانه مولشیم بار دیگر مشغول ساخت وسایل نقلیه جنگی شد. اتوره بوگاتی به بوردو منتقل و مشغول فعالیت بر روی چند پروژه شد. سپس اتوره اقدام به راه‌اندازی کارخانه‌ای دیگر در حومه شهر پاریس نمود و با کمک پسر کوچکترش رولند بوگاتی تیپ 73 با موتور 1500 سی‌سی را ساخت. اگر چه تا زمان مرگش در ماه اوت سال 1947 فقط تعداد اندکی از این اتومبیل تولید شد.
انحلال بخش خودروسازی
در سال 1951 یک مدل تجدید نظر شده، به نام بوگاتی تیپ 57 در کارخانه مولشیم تحت مدیریت ساخته شد. پس از این تاریخ تلاش‌ها برای نگه‌داشتن کارخانه با شکست مواجه شد و در سال 1963 شرکت هیسپانو-سویزا، کارخانه را خریداری نمود.
کمپانی بوگاتی در ابتدای دهه 1970 جذب یک کارخانه هواپیماسازی فرانسوی بنام اسنیکما شد و کارخانه مولشیم، به تولید قطعات هواپیما پرداخت. پس از این انتقال، عملأ بخش خودروسازی بوگاتی کاملأ منحل شد.
بوگاتی اتومبیلی اس‌پی‌ای
برای زنده نگه داشتن یاد و نام بوگاتی، کارآفرین ایتالیایی؛ رومانو آرتیولی با مشارکت گروهی از تجار اروپایی، در سال 1987 نام تجاری بوگاتی را خریداری کردند. شرکت جدید، با نام بوگاتی اتومبیلی اس‌پی‌ای در شهر کمپوگالیانو، ایتالیا راه‌اندازی و کارخانه آن نیز در همین شهر دایر شد.
در سال 1989 پائولو استانزانی و مارچلو گاندینی که لامبورگینی میورا را طراحی کرده بودند، از سوی بوگاتی برای ساخت مدل جدید انتخاب شدند. این مدل بوگاتی ای‌بی110 نام گرفت، که حرفه‌ای ترین خودروی اسپورتی بود، که تا آن زمان تولید میشد.
بوگاتی اتومبیلز
در سال 1998 بخش تولید خودروی شرکت بوگاتی، توسط گروه فولکس‌واگن خریداری شد و در پی آن، نام شرکت به بوگاتی اتومبیلز تغییر پیدا کرد. نخستین مدل تولید شده پس از آن، مدل بوگاتی ای‌بی118 بود، که در نمایشگاه اتومبیل پاریس در سال 1998 برای نخستین بار، رونمایی شد.
سپس مدل بوگاتی ای‌بی218 تولید گشت، که این مدل نیز برای اولین بار در نمایشگاه اتومبیل جنووا در سال 1999 به نمایش عموم گذاشته شد. مدل بوگاتی 18/3 کایرون نیز در نمایشگاه بین‌المللی خودروی فرانکفورت عرضه گردید. مدل بعدی این شرکت نیز ابرخودروی بوگاتی ویرون بود!
بوگاتی ویرون
بوگاتی ویرون برای اولین بار در سال 1999 در نمایشگاه اتومبیل توکیو به نمایش درآمد. مدل نمایشی اولیه، به مدل تولیدی امروز شباهت زیادی داشت و دارای 18 سیلندر بود، که از سه ردیف 6 سیلندر در کنار هم، تشکیل میشد.
مدیر عامل گروه فولکس‌واگن، قول ساخت آن را در سال 2000 داد، اما تصمیم بر به کارگیری یک موتور 16 سیلندر به جای موتور 18 سیلندر قبلی بود، که به شکل W-16 (یعنی دو موتور 8 سیلندر وی شکل در کنار یکدیگر) بود، که البته این قول عملی نشد. ویرون در سرعت‌های بالا پایداری کمی داشت، که همین امر باعث تصادف و نابودی یکی از مدل‌های آزمایشی آن گردید و یک دستگاه دیگر هم در مونتری در هنگام معرفی این خودرو، از پیست خارج شد.
بعد از هزاران ساعت کار بالاخره بوگاتی ویرون در سپتامبر 2005 به تولید انبوه رسید، که از پیشرانه 16 سیلندر نهایی، با حجم 7993 سی‌سی برخوردار بود. می‌توانست در 20 دقیقه 60 لیتر بنزین مصرف کند[نیازمند منبع] در تبلیغات گفته شد که این مدل 1001 اسب بخار قدرت دارد، که البته آزمایش‌ها قدرت واقعی را بین 1020 تا 1040 اسب بخار نشان داد. بدین ترتیب این اتومبیل قوی‌ترین خودروی تولید انبوه جهان است. حداکثر سرعت 408 کیلومتر بر ساعت و شتاب 0 تا 60 مایل 2٫5 ثانیه است، که آن را به یکی از سریعترین خودروهای جهان مبدل نموده‌است.