اولین تولیدات آنها شاسی هایی با موتور دو سیلندر 10 اسب بخار و قیمت 395 پوند بود و سپس ماشین های سه سیلندر 15 اسب بخار و چهار سیلندر 20 اسب بخار، تولید کردند تا به بهترین محصول خود رسیدند: خودرویی با موتور شش سیلندر و توان 30 اسب بخار که در 1905 به قیمت 890 پوند به فروش رفت. همانند سایر برندهای مشهور آن زمان، آن ها نیز ناچار بودند تا بدنه ها را به صورت جداگانه و با هزینه ای بالغ بر 500 پوند از بدنه سازان بخرند.
در سپتامبر 1905، چارلز رولز-رویس 20 اسب بخاری را در مسابقات جایزه گردشگری در جزیره من شرکت داد. هدف از برگزاری این مسابقه برخلاف مسابقات دیگر معرفی سریعترین ماشین نبود بلکه جام قهرمانی به بهترین خودروی سیاحتی تعلق می گرفت. بر طبق قوانین، تنها خودروهایی می توانستند در آن شرکت کنند که بدنه ای با ظرفیت چهار سرنشین داشته باشند، همچنین بر مقدار بنزین مصرفی خودروها هم محدودیت هایی اعمال می شد. رولز-رویس های شرکت کننده شاسی سبک، جعبه دنده چهار سرعته و دنده مخصوص سرعت بالا داشتند، در نتیجه با مصرف متعادل سوخت از سرعت خوبی برخوردار بودند. رولز شخصا پشت فرمان یکی از آن ها نشست که در همان اوایل مسابقه دنده اش شکست. خودروی دیگر اما با رانندگی پرسی نورثی به مقام دوم رسید و این تبلیغ ارزشمندی شد برای برندی که در دنیای خودروسازی تازه وارد بود.
سال 1906 در نمایشگاه اتوموبیل لندن، از مدل 50/40 اسب بخاری با موتوری بزرگ تر با شش سیلندر روی یک شاسی پیشرفته تر رونمایی شد. یک سال بعد، کلاد جانسن، که از او به عنوان خط تیره ی(-) بین رولز-رویس یاد می شود، با همین خودرو در تست رانندگی 24هزار کیلومتری زیر نظر باشگاه اتوموبیل رانی رویال شرکت کرد. این تست تحت عنوان اطمینان سنجی در اسکاتلند برگزار می شد که جانسن در آن به مدال طلا رسید. خودروی 50/40 جانسن، به دلیل رنگ غیرمعمولش در آن زمان سیلورگوست، به همراه رونمایی سری فانتوم در 1925 بر شهرت و اعتبار رولز- رویس افزود. آن ها در 1930 شرکت بنتلی را خریدند و خط تولید را به کارخانجات رولز- رویس در داربی منتقل کردند. در آن جا سری جدید خودروهای «داربی بنتلی» با شاسی های رولز-رویس و موتور بنتلی تولید و به بازار عرضه شد.
رولز-رویس اولین موتورهای هواپیمایی اش را در دوران جنگ جهانی اول ساخت و پس از آن نیز در جنگ جهانی دوم در تامین قطعات هواپیماهای جنگی بریتانیا نقش مهمی ایفا کرد. در شهر کرو، هشتاد کیلومتری داربی کارخانه جدیدی برپا شد تا تولید موتور هواپیما افزایش یابد. پس از جنگ هم تمام کارگاه های خودروسازی رولز-رویس به آنجا انتقال یافت و با از سر گیری تولیدات در 1946 خودروهای مارک6 بنتلی و رولز-رویس سیلور ریث به بازار آمدند. هر دو، شاسی جدید و مشترک و موتوری با سر «اف شکل» داشتند که برای مکش بهتر هوا مجهز به سوپاپ های ورودی رو بود. اول برای بنتلی و سپس برای رولز-رویس بدنه های استاندارد در داخل خود شرکت ساخته شد، با این حال هنوز مشتریان می توانستند شاسی تنها را سفارش دهند تا ماشین با بدنه ای دیگر تکمیل شود. خودروهای بنتلی به تدریج هویت مستقل خود را از دست دادند و عملا به رولز-رویس هایی با جلوپنجره ی بنتلی تبدیل شدند.
در 1959 از موتور جدید V8 با ظرفیت 6230 سی سی برای مدل های سیلور کلاد2 و سدان اندازه بزرگ فانتوم 5 رونمایی شد. اما بزرگترین دستاورد دهه 1960 سدان سیلور شَدو (و برادرش بنتلی سری تی) تولید سال 1965 بود. شدو با ظاهری مدرن تر،بدنه ای چهار در و کاملا پهن و ساختار مونوکوک، رکورد فروش همه ی رولز-رویس های پیش از خود را شکست.از سری شدو مدل های متفاوتی به بازار آمد از جمله کوپه و کروکی دو در کورنیش، مدل دراز محور سیلور ریث و همچنین مدل کَمارگ که توسط شرکت ایتالیایی پنینفارینا طراحی شد. با ارتقای ظرفیت موتور به 6750 سی سی در 1970 و تغیررات جزئی بسیار در 1977، خط تولید سیلور شد و تا سال 1980 ادامه یافت تا اینکه سیلور اسپیریت و مدل دراز محور سیلور اسپر (و بنتلی مولسان) جایگزین آن شدند.
در سال 1971 هزینه های کمرشکن تولید موتور هوایی آربی 211، در رولز-رویس باعث شد تا دولت مالکیت آن را دردست بگیرد. در نتیجه، بخش خودروسازی آن به صورت واحدی مستقل در 1973 تحت عنوان شرکت خودروسازی رولز-رویس برای شرکت موتور هوایی باقی ماند، اما به خودروساز نیز اجازه استفاده از آن داده شد. در سال 1980گروه مهندسی ویکرز در بریتانیا شرکت خودروسازی رولز-رویس را خرید. همزمان بنتلی هم با تولید مولسان توربو، از رولز-رویس فاصله گرفت. در سال 1998 مدل های جدیدی با نام های رولز-رویس سیلور سراف و بنتلی آرینچ به بازار آمدند که برای اولین بار با موتورهای خریداری شده از شرکتی دیگر یعنی بی ام و ، تولید می شدند.
در همان سال بود که فولکس واگن هر دو شرکت رولز-رویس و بنتلی را از ویکرز خرید و با پرداخت 430 میلیون پوند مالکیت طراحی، کارخانه ها، برندها و هر دو نشان تجاری رولز-رویس یعنی تندیس روح جذبه و جلو پنجره یونانی شکل آن را به دست آورد. اما فولکس واگن فراموش کرد مالکیت نام رولز-رویس برای خودرو را نیز بخرد که هنوز در دست شرکت موتور هوایی بود. بی ام و اما با پرداخت تنها 40 میلیون پوند اینکار را کرد و برای فولکس چاره ای نگذاشت جز اینکه برند رولز-رویس را رها کند و بر بنتلی متمرکز شود- با این ادعا که از اول هم چنین قصدی داشته داشته است. سال 2003 بی ام و کارخانه ی جدیدی در گودوود، ساسکس برای رولز-رویس افتتاح کرد و تولید فانتوم جدید را از سر گرفت. در 2010 مدل کوچک تر گوست هم به این تولیدات اضافه شد. رسانه ها از هر دو خودرو استقبال کردند و شروع شیرینی را برای عصر جدیدی در تاریخ رولز-رویس رقم زدند، عصری که قرار است شاهد تولید خودروهایی باشد که از نگاه بعضی، هنوز بهترین خودروهای جهان هستند.