پس از کناره گیری از بیوک، کرایسلر به کار گرفته شد تا ابتدا سرنوشت شرکت ویلیز-اُورلند و سپس شرکت خودروسازی مَکسول را هم دگرگون سازد. او که مشتاق بود شخصا خودرویی را طراحی و تولید کند، اولین خودرویش (کرایسلر شش) را ساخت و سال 1925 آن را در نمایشگاه اتوموبیل نیویورک به نمایش گذاشت. بازخورد مثبت نسبت به این ماشین جدید، او را تشویق کرد که شرکت خودروسازی کرایسلر را در 1925 تاسیس کند.
سه سال بعد او توانست شرکت خودرو و کامیون سازی برادران دوج را بخرد. این معامله دورنمای صنعت خودروی آمریکا را تغییر داد و کرایسلر را به عنوان یکی از سه غول خودروسازی در کنار فورد و جی ام قرار داد. در همان سال کرایسلر با راه اندازی دو برند جدید تولیدات خود را به بازار فرستاد: پلیموت، تا خودروهای ارزان قیمت بازار را تامین کند و دِ سوتو تا خودروهایی با قیمت متوسط بسازد. در دهه 1930، پلیموت چندین مدل بدیع به بازار عرضه کرد، از جمله پی اِی که در 1931 رونمایی شد. این خودروبدنه ی فولادی، ظاهری مدرن و قیمتی نسبتا پایین داشت و بیش از 100 هزار دستگاه از آن به فروش رفت. سال 1931، همچنین کار ساختمان شیک و جدید شرکت در نیویورک به اتمام رسید و ساختمان مشهور کرایسلر ساخته شد.
مدیریت استادانه ی کرایسلر، برند او را به سلامتی از دوره ی رکود اقتصادی اوایل دهه 1930 عبور داد و حتی یک سری مدل های جدید و خلاقانه را هم تولید کرد، مانند کرایسلرهای تولید 1934 با سبک ایرفلو که نوع جدیدی از بدنه ی آیرودینامیک را معرفی می کردند. با این وجود، خودروهای شیک جدید که بر اساس تست های تونل باد شکل گرفته بودند، مشکلات کیفی متعددی داشتند، بنابراین خریداران آمریکایی ترجیحا دادند به سراغ مدل های جا افتاده ترپلیموت و دِستور بروند.
تا شروع جنگ جهانی دوم، پلیموت به فروش بیش از سه میلیون دست یافته بودند، اما مرگ والتر کرایسلر در 1940 اوضاع شرکت را دگرگون کرد. کرایسلر که حتی پیش از ورود آمریکا به جنگ در دسامبر 1941، بخشی از ظرفیت کارخانجات خود را به سمت ساخت تانک برای نیروهای متفقین سوق داده بود، خیلی زود تولید خودروهایش را در 1942 متوقف کرد، اما پس از جنگ با مجموعه ای از مدل های محافظه کارانه به بازار بازگشت.
سال 1951 کرایسلر اولین سیستم فرمان هیدرولیک جهان و یک موتور جدید وی8 فایرپاوِر با ظرفیت 5.4 لیتری را رونمایی کرد. این موتور که به دلیل شکل نیم کره ای اتاقک احتراقش هِمی نام گرفته بود، جایگزین موتور هشت سیلندر خطی شد که از دهه 1930 در خودروهای کرایسلر به کار می رفت، هِمی ابتدا در کرایسلرهای گران و لوکسی مانند ساراگوتا کار گذاشته شد و سپس در ظرفیت های پایین تر، خودروهای دوج و دِستور را نیز به حرکت انداخت.
ویرجیل اکسنر طراح سابق جی ام و استودبیکر، که سال 1949 به کرایسلر پیوسته بود، مسئولیت طرحی پروژه نگاه به جلو ی خودروهای آن را بر عهده گرفت و ظاهر ازمد رفته و سر و روی قدیمی کرایسلر را سامان داد. طرح های زیبا و فوق العاده اکسنر سال 1957 به بازار آمدند، با مجموعه ی جدیدی از مدل های باشکوهی که با خطوط خیره کننده، دم های باله ای بلند و تزئینات کرومی آراسته شده بودند. مصداق بازار این سبک جدید در مدل نیویورکر محصول 1957 جلوه گر شد و طراحی جسورانه و نسبت های غیرمتعارف پلیموت فیوری 1959 آن را به اثر کلاسیک دیگری از اکسنر تبدیل کرد.
سال 1961 اکسنر از کرایسلر رفت و همان سال تولیدات دِسوتو هم متوقف شد. با این حال حتی بدون اکسنر هم، کرایسلر توانست به نوآوری هایی دست پیدا کند. چنانکه دردهه 1960 اولین غول بزرگی بود که به استفاده از ساختار مونوکوک در خودروهایش روی آورد و سال 1964 پلیموت باراکودا به عنوان اولین خودروی پونی دنیا رونمایی شد که کلاس جدیدی از خودروبا موتور قوی و بدنه ی کامپکت بود. با این وجود، فورد موستانگ که نام پونی از آن گرفته شد، همه ی تعریف و تمجیدها و سود اقتصادی اش را از آن خود کرد. کرایسلر به ساخت مدل های قدرتمند بیشتر اما با بدنه ی بزرگتر ادامه داد، که یکی از شاخص ترین این خودروهای عضلانی دوج چارجر محصول 1966 بود. شرکت کرایسلر همچنین در سطح جهانی توسعه یافت و سهام شرکت های انگلیسی گروه روتس، فرانسوی سیمکا و اسپانیایی بارِروس را خرید.
اواسط دهه 1970 بحران جهانی انرژی منجر شد خودروهای موتور بزرگ کرایسلر از محبوبیت بیافتند. کرایسلر با بحران مالی بزرگی روبه رو شده بود، سال 1978 لی آیاکوکا مدیر سابق فورد را به خدمت گرفت. او بلافاصله به دولت درخواست وام داد، هزاران شغل را حذف کرد و سرمایه های خارجی کرایسلر را فروخت. علاوه بر این او توانست مدل های جدید و موفقی را هم تولید کند از جمله مجموعه ای از خودروهای کامپکت ونیز اولین مینی ون جهان به نام دوج کاروان که در 1983 رونمایی شد.
اقدامات آیاکوکا ثمربخش بود و کرایسلر را دوباره احیا کرد، چنانکه این شرکت توانست امریکن موتورز (ای ام سی) را در 1987 بخرد و با این معامله، برند مشهور جیپ را نیز بدست آورد که بعدها آن را بسیار توسعه داد. رکورد اوایل دهه 1990دوباره دامنگیر کرایسلر شد اما تنواست آن را پشت سر بگذارد. در اواسط دهه نود، مدل هایی مانند خودروی اسپرت و دو نفره ی دوج وایپر، کرایسلر را به یکی از سودآورترین خودروسازان آمریکایی تبدیل کردند.
سال 1988 دایملر-بنز، کرایسلر را خرید و شرکت دایملر کرایسلر تاسیس شد. با ورود به هزاره جدید، مدل هایی چون خودروهای شرکتی کرایسلر 300و کامپکت نئون بسیار خوش درخشیدند و به موفقیتی جهانی تبدیل شدند. با این وجود، پس از آنکه سال 2007 مالکیت کرایسلر به دست یک شرکت سرمایه گذاری-کارآفرینی افتاد و با وقوع بحران جدیدی که سال 2008 گریبان گیر صنعت خودرو شد، کرایسلر بار دیگر به زانو درآمد. اما در حالی که تا مرز ورشکستگی پیش رفته بود، فیات غول خودروسازی ایتالیا بخشی از سهام آن را در 2009 خرید و آمریکایی ترین شرکت خودروسازی ایالات متحده به حمایت اروپایی نیازمند شد.