اما پس از ملاقات با گاتلیب دایملر و امیل لووَسور پروژه ی خود را ناتمام گذاشت و به تشویق آن ها تصمیم گرفت تا بر اساس طرح دایملر ماشین بسازد. خودروهای ساخت پژو، موتور بنزینی درون سوز داشتند که توسط شرکت پونار و لووسور و تحت لیسانس دایملر تولید می شد.
اولین خودروهای او در 1981 تکمیل شدند که پنج دستگاه ماشین در طرح های متفاوت بودند. اما پژو تولید رسمی و جدی خود را دو سال بعد آغاز کرد و 24 دستگاه ماشین ساخت. پژو از نخستین روزهای مسابقات اتوموبیل رانی در این عرصه حضور داشت و در اولین رالی تاریخ، پاریس-روآن 1894 شرکت کرد. پژو همچنین اولین برندی بود که در 1895 از تایرهای پنوماتیک (بادی) به جای تایرهای لاستیکی توپُر و از جعبه دنده ی کشویی استفاده کرد. این شرکت چندی بعد همکاری خود با دایملر را پایان داد و از 1896 ساخت موتورهای داخلی را آغاز نمود. در همان سال نیز ارمان پژو شرکتی مستقل از خانواده اش برای خود در ادنکور تاسیس کرد. تولید سالانه ی پژو تا 1900 به 500 دستگاه رسید و سه سال بعد سهم تولید نیمی از خودروهای فرانسه در اختیار این شرکت بود.
اما در حالی که ارزش شرکت آرمان پژو روز به روز بالاتر می رفت، دارایی های شخصی او رو به افول بود. بنابراین در 1910 با پسرعمویش اوژن که هنوز مدیر شرکت خانوادگی اشان بود، دوباره وارد شراکت شد. با هدف ارتقای بهره وری، کارخانه اُدَنکور به ماشین آلات مدرن تجهیز شد و پژو در 1913 از خودروی کوچک 6 اسب بخاری تیپ بی پی-1 با طراحی اتوره بوگاتی رونمایی کرد. تا پایان تولید این خودروی محبوب ومعروف به بِ بِ، ماشین مسابقه ای 7.6 لیتری پژو بود که در 1912 در مسابقات جایزه بزرگ فرانسه و سال بعد در ایندیاناپولیس 500 به قهرمانی رسید.
در جنگ جهانی اولف سهم عمده ای از امکانات و تاسیسات پژو به تولید جنگ افزار و وسایل نظامی اختصاص داده شد. جنگ سود مالی زیادی برای این شرکت داشت، چنانکه به پشتوانه ی آن در دهه 1920 بسیار گسترش یافت و در 1927 برندهای دو دیون و بالانژه را خرید. یک سال بعد پژو 201 رونمایی شد که ارزان ترین خودروی بنزینی آن زمان در بازار فرانسه به شمار می آمد. 201 همچنین اولین پژویی بود که یک صفر در نام خود داشت.
در دهه 1930 رکود اقتصادی گریبان گیر پژو شد؛ و رشد و توسعه ی سریع آن در دهه گذشته نه تنها کمکی نکرد بلکه بر مشکلاتش افزود، چرا که طیف گسترده ای از محصولات متفاوت و بی ربط و تعداد زیادی کارخانه ی بی بازده داشت. در نیمه ی دوم این دهه، پژو در اقدامی جسورانه به سراغ طرح های آیرودینامیک ژون اندرو رفت و آن ها را در مدل های 202، 302 و 402 به کار گرفت. با این وجود این مدل ها از لحاظ مالی موفق نبودند و دست نازی ها افتادند. پس از جنگ در 1945 تولید از سر گرفته شد و اولین مدل جدید پژو 203 وارد خط تولید شد. هرچند برخی قطعات 203 مربوط مدل های پیش از جنگ بود، اما بدنه ی جاداری داشت که بسیار مناسب زمان خود به نظر می رسید. موفقیت 203 باعث شد که این خودرو عمری طولانی داشته باشد و تا پایان تولیدش در 1960 تقریبا 700 هزار دستگاه از آن ساخته شد.
اما موفق تر از 203، سدان زیبای 403 محصول 1955 بود که توسط شرکت ایتالیایی پینین فارینا طراحی شد. به دنبال آن در 1960 پژو 404 به باز آمد که موتور مشابه 403 اما با ظرفیت 1618 سی سی داشت که با شیب 45 درجه نصب شده بود. 404 آنقدر قدرتمند و سخت بود که توانست از مجموع شش دوره ای رالی سفری شرق آفریقا طی سال های 1963 تا 1968 چهار بار قهرمان شود. پس از آن مدل های بیشتری به بازار آمدند که اکثرا توسط پینین فارینا طراحی شده بودند، از جمله 504 محصول 1968 که یکی از متمایزترین خودروهای پژو به شمار می رفت.
علیرغم موفقیت سدان های پژو، این برند در بازار وضعیت خوبی نداشت چرا که در میان محصولاتش خودروی کوچکی گنجانده نشده بود. برای پر کردن این خلاء پژوپس از یک دوره ی طولانی طراحی و آماده سازی، بالاخره 204 را در 1964 به بازار فرستاد که اولین پزو با چرخ جلو بود، ویژگی که خیلی زود به استاندارد خودروهای این برند تبدیل گشت. در فاصله ی سال های 1965 تا 1976 بیش از 1.5 میلیون دستگاه 204 تولید شد.
در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70، پژو وارد پروژه های مشترکی با برندهایی همچون ولوو و رنو شد و در 1974 بخش قابل توجهی از سهام رقیب قدیمی خود سیتروئن را خرید و دو سال بعد آن را به 90 درصد رساند. این کار حجم تولیدات و گردش مالی این شرکت را به شکل موثری به دو برابر افزایش داد، اما بازهم برای تامین اهداف توسعه گرایانه ی آن کافی نبود، چنانکه در 1978 پژو شعب اروپایی کرایسلر را خرید. شرکت مادر جدیدی با نام شرکت سهامی پژو(پی اِس اِی) تاسیس شد که هدف آن حفظ هویت جداگانه ی پژو و سیتروئن، در عین استفاده از منابع مالی مشترک بود. هرچند که در نهایت مدل های سیتروئن بخشی از هویت خودرا لز دست دادند، ولی برند پژو پرقدرت باقی ماند. سال 1983 پژو با تولید هاچ بک 205 به موفقیت بزرگی دست یافت و به کمک آن دوباره خود را به عنوان قدرتی برتر در عرصه ی رالی مطرح کرد. 205 در رالی قهرمانی جهان در 1985 و 1986 و نیز در مسابقات قهرمانی خودروهای اسپرت جهان در 1992 به مقام اول رسید. اخیرا نیز این برند به پیست مسابقات بازگشت و توانست قهرمانی مسابقات 24 ساعته لومان را با پژوی دیزلی 908 اچ دی آی اف اِی پی از آن خود کند.
پژو در نظر دارد در آینده خودروهایی جدید با موتور دیزلی-هیبریدی تولید کند و فعالیت هایش را در بازار چین و آمریکای لاتین وسعت بیشتری بخشد. خانواده ی پژو هنوز هم یک چهارم از سهم این شرکت را در اختیار دارند، که دستاورد بزرگی در دنیای متلاطم خودروسازی است. پژو علیرغم همه ی مشکلات و فراز و نشیب ها توانسته جایگاه خود را به عنوان یکی از قدیمی ترین برندهای خودروسازی همچنان محکم و استوار حفظ کند.