هورش برای شرکتش این نام جدید را برگزید، چرا که بر اساس قرارداد با شرکت سابق در صورت جدایی حق استفاده از نام خانوادگی خود را نداشت. آئودی ترجمه ی لاتین کلمه هورش به معنای شنیدن و گوش دادن در زبان آلمانی است. اولین محصول آئودی، خودروی تیپ اِی 22/10 پی اس 2612 سی سی بود که خیلی زود با مدل هایی با موتور بزرگ تر جایگزین شد. آگوست هورش به ارزش تبلیغاتی شکست رقبا در انظار عمومی در مسابقات اتوموبیل رانی پی برد و هوشیارانه طی سال های 1911 تا 1914، خودروهایش را در مسابقات مسافت طولانی و رقابت های دیگری همچون تریال نفس گیر آلپاین در اتریش شرکت داد. آئودی های تیپ سی با بدنه ی آلومینیومی و ظرفیت موتور 3560 سی سی موفق شدند در 1913 بدون هیچ اخطاری این مسابقه را به پایان برسانند و جایزه ی تیمی این رقابت ها را با خود به خانه ببرند. پس از این موفقیت مهم، آئودی قدرتمند تیپ سی به آلپنزیگا (پیروز آلپاین) مشهور شد. آئودی هرچند هنوز بسیار تازه کار به نظر می رسید، اما در تکنولوژی خودررو پیشگام و اولین برند آلمانی بود که در 1913 از موتور استارتر و سیستم روشنایی برقی در خودروهایش بهره گرفت. هورش پس از آنکه با ساخت کامیون برای ارتش آلمان آئودی را با موفقیت از دوران جنگ جهانی اول عبور داد، در 1920 کناره گیری کرد و در وزارت اقتصاد و دارایی آلمان مشغول به کار شد. پس از او اعضای هیئت مدیره اختیار شرکت را در دست گرفتند، اما سیاست آئودی در ساخت خودروهای پر هزینه و بیش از حد جاه طلبانه که فروش کُندی داشتند، خسارت زیادی به آن وارد کرد. سال 1928 مهندسی دانمارکی به نام یورگن اسکافته راسموسن، بخش زیادی از سهام آئودی را در اختیار گرفت. او که بیش از 1920 به کار ساخت موتورسیکلت های دی کی دبلیو مشغول بود، هنوز فاصله ی زیادی تا رونمایی از اولین خودروی سبک خود داشت؛ با این حال به دنبال کارخانه ای مناسب برای ساخت خودرو می گشت و همین مهم ترین انگیزه ی او از خرید آئودی بود. خیلی زود محصولات جدید وارد بازار شدند اما اصالتی در آن ها دیده نمی شد. به عنوان نمونه، آئودی تیپ پی چهار سیلندر ترکیبی از موتور پژو 201 با شاسی و بدنه ی ساخت دی کی دبلیو بود.
با تمرکز شرکت روی محصوات برند دی کی دبلیو، آئودی به تدریج کنار زده شد، چنانکه در 1931 تنها 77 و سال بعد 22 دستگاه آئودی ساخته شدند. همزمان با رکود اقتصادی اوایل دهه 1930، قراردادی بین آئودی، دی کی دبلیو، هورش و برند دیگری به نام واندرر تنظیم شد و به موجب آن شرکت خوشه ای اُتویونیون شکل گرفت. از اواسط سال 1932 این تشکیلات عظیم، چتر بزرگ خود را روی بازار خودروی آلمان گسترد، بطوریکه دی کی دبلیوی ارزان قیمت را برای طبقات پایین، آئودی و واندرر را برای طبقات متوسط و سدان و لیموزین لوکس هورش را برای طبقات بالای جامعه عرضه می کرد. در چنین شرایطی به شکلی قابل پیش بینی، برندها در موارد بسیاری با هم تلفیق شدند که البته همیشه سودآورنبود. به عنوان نمونه آئودی فرانت در 1933 ترکیبی از موتور جلو رانش واندرر با قطعات دی کی دبلیو و ظاهری بود که بسیار به هورش شباهت داشت؛ و البته موفقیتی هم کسب نکرد. از آوریل 1940 تمام توان تولیدی شرکت بر ساخت وسایل نقلیه ی جنگی متمرکز شد تا ارتش آلمان را در جنگ یاری کند.
با تقسیم آلمان پس از پایان جنگ جهانی دوم، گروه اتویونیون در منطقه آلمان شرقی به دست شوروی افتاد و دیگر اثری از نام های آئودی، هورش و واندرر در بازار نبود؛ البته هورش برای مدت کوتاهی در دهه 1950 به عنوان برندی از آلمان شرقی بازگشت. در غرب آلمان شرکت جدیدی به نام اتونیون تاسیس شد که در ابتدا فقط قطعات یدکی تولید می کرد، اما بعد از مدتی وارد خودروسازی شد و خودروهای خود را با برند اتویونیون و دی کی دبلیو عرضه کرد. سال 1958 دایملر-بنز بخش عمده ای سهام اتویونیون را خرید و تولیدات آن را بر خودروهای ارزان قیمت با موتور دو زمانه متمرکز کرد. زمانی که فولکس واگن در اواخر سال 1964 اختیار اتویونیون را دست گرفت، محصولات آن بسیار معمولی و از مُد رفته شده بودند. برای رقابت با برند آرمانی بی ام و، فولکس واگن، موتور 1696 سی سی چهار سیلندر خود را روی یکی از سدان های موجود دی کی دبلیو به نام اف102 سوار کرد و آن را با نام آئودی 60 دوباره به بازار فرستاد. این اولین آئودی پس از جنگ بود.
رنسانس آئودی پیوسته تکامل یافت تا اینکه در 1969 فولکس واگن آن را با یکی دیگر از برندهایش ان اس یو ادغام کرد و آئودی ان اس یو اتویونیون اِی جی را به راه انداخت. محصولات این شرکت در ابتدا فولکس واگن هایی بودند که با نامی جدید عرضه می شدند، اما آئودی به عنوان برتدی خلاق و نوآور زمانی شهرت یافت که کوپه ی کواتروی خود را در 1980 رونمایی کرد. این این کوپه ی زیبا موتور پنج سیلندر با توربو شارژر داشت و به چهار چرخ محرک دائمی مجهز بود ( که در زمان خود فناوری کاملا بدیعی برای یک خودروساز معمولی به شمار می آمد.)
کواترو سروصدای فراوانی به راه انداخت که با پیروزی هایش در مسابقات رالی بیشتر هم شد. این آئودی جدید از 1982 تا 1984 مسابقات اتوموبیل رانی را به سیطره ی خود درآورد و اسطوره های بسیاری همچون هانو میککولا، استیگ بلوم کِویست و والتر رول را به عنوان قهرمانی در بخش رانندگان رساند. این موفقیت ها همچنان ادامه داشت: چنانکه آنکه در مسابقات بین المللی تپه نوردی قله ی پایکس و قهرمانی ترَنس اَم به مقام اول رسید و علاوه بر این عناوینی در مسابقات خودروهای سیاحتی در فرانسه، بریتانیا و المان به دست آورد.
نقش آئودی به عنوان برند پیشگام در استفاده از فناوری های جدید در گروه فولکس واگن روز به روز پرنگ تر شد، چنانکه اولین خودروسازی بود که از شاسی آلومینیومی برای سدان اِی8 بزرگش در 1994 استفاده کرد و با رونمایی از محصولاتی چون تی تی د 1998 زبا طراحی جسورانه و جدیدی را معرفی نمود. اخیرا نیز آئودی توانسته با کسب اولین قهرمانی در رقابت های 24 ساعته لومان فرانسه در سال 2000، در مسابقات استقامتی نیز جایگاهی به دست آورد. شش سال بعد آئودی اولین برندی نام گرفت که در این رقابت کلاسیک با خودرویی دیزلی به نام آر10 تی دی آی به مقام قهرمانی رسید، دستاوردی که در راستای اهداف این شرکت برای نمایش فناوری های نوین و جایگزین در مسابقات بوده و هست.