استودیوهایی که شهرت فراوان و سوابقی درخشان داشته و در گذشته تجربه همکاری های بسیارموفقی را با خودروسازان بزرگی چون فیات، پژو،فولکس واگن، آلفارومئو، فراری و... در کارنامه دارند. با این حال در سال های اخیر مسائل مختلفی نظیر تاسیس دپارتمان طراحی مستقل توسط اکثر خودروسازان مطرح، کاهش درخواست های همکاری و همفکری و در نتیجه مشکلات مالی فراوان استودیوهای ایتالیایی، آنها را به همکاری هرچه بیشتربا خودروسازان کم نام و نشان چینی سوق داده است.
سوژه امروز ما خودرویی چینی است که شاید به نوعی بتوان آن را ناکام ترین و گمنام ترین هاچبک چینی در بازار ایران خطاب کرد؛ از "هافی لوبو" صحبت می کنیم که در اواخر دهه 80 شمسی، مونتاژ آن در مجموعه صنایع خودروسازی بم استارت خورد و توسط صنایع خودروسازی وستی (از زیر مجموعه های گروه صنعتی کرمان خودرو) به بازار کشورمان راه یافت اما تنها تا اوایل دهه جاری روی خط تولید دوام آورد و تا به امروز نیز دیگر خبری از فعالیت رسمی وستی و حضور دیگر محصولات هافی در ایران نیست. اما هافی لوبو چگونه خودرویی بود و چه مشخصاتی داشت؟
عمده فعالیت کمپانی هافی موتور چین در بخش خودروهای تجاری (انواع مینی ون و ون) است اما هاچبک جمع و جور و کم مصرف لوبو (در سگمنت A) نیز از اوایل دهه قبل میلادی در سبد محصولات هافی جای گرفت. جالب است بدانید که هافی در حال حاضر زیرمجموعه گروه چانگان است اما پیش از این در تملک شرکت صنایع هوایی چین قرار داشت. لوبو نیز واژه ای چینی است که در لغت "گنجینه ای در مسیر" معنی می دهد!
بدون هیچ شک و تردیدی، جالب توجه ترین نکته درمورد لوبو را باید طراحی نمای ظاهری آن دانست چرا که حاصل تفکرات استودیو نامدار و معتبر پینین فارینا ایتالیای آماده شده بود اما در نهایت سهم چینی ها شد. البته قرار گرفتن مهر پنین فارینا بر پیشانی لوبو بدین معنا نیست که با طراحی چشم نواز و عامه پسندی طرف هستیمبلکه اتفاقا فرم کلی و جعبه ای پیکره خودرو و وجود عناصر متفاوتی همچون چراغ های عقب مثلثی شکل قرار گرفته بر روی ستون عقب (C) و چراغ های مکمل جلو تعبیه شده در پایین ستون A (مشابه ایده ای که در خودرو عجیب و جنجالی فیات مالتی پلا نیز مورد استفاده قرار گرفته بود)، ممکن است باعث شود تا بعضی ها در نگاه اول چندان با ظاهر لوبو به خوبی ارتباط برقرار نکنند اما در مجموع و در مقایسه با معدود خودروهای هم کلاس و هم قیمت لوبو در بازار کشورمان در زمان عرضه (سایپا 111 و ام وی ام 110) طراحی ظاهری لوبو اندکی به روزتر و همچنین متفاوت و متمایزجلوه می کرد؛ هرچند بعید به نظر می رسید چهره تقریبا متمایز و متفاوت، برگ برنده ای برای لوبو در میدان رقابت باشد. ذکر این نکته خالی از لطف نیست که علاوه بر پینین فارینا، ادعا می شد که لوتوس انگلستان نیز در طراحی و توسعه لوبو با این خودروساز چینی همکاری داشته است!
در کابین خودرو اما قرارگیری صفحه پشت آمپر و کیلومترشمار در بالاترین قسمت کنسول مرکزی جلو داشبورد، موردی است که به مذاق بسیاری خوش نمی آید و عادت کردن به جایگاه آن برای خیلی ها سخت و زمانبر است (دیگر خودرو مطرح و وارداتی بازار ایران در دهه اخیر که صفحه پشت آمپر آن در چنین قسمتی قرار گرفته بود، نسل قبلی تویوتا یاریس سدان و هاچبک بود.) مواد و متریال به کار گرفته شده در کابین خودرو کیفیتی پایین و نا امید کننده داشتند و صندلی های آن نیز چندان راحت نبودند اما فضای در اختیار سرنشینان را (با توجه به سگمنت و ابعاد خودرو) می توان نسبتا مناسب ارزیابی کرد.
لیست امکانات رفاهی و ایمنی لوبو مواردی از قبیل فرمان هیدرولیک، بالابر برقی شیشه های جلو، تنظیم دستی آینه های جانبی، قفل مرکزی، سامانه ضد سرقت، سامانه کمکی ترمز ABS و ایربگ راننده را شامل می شد که در زمان خودش برای خودرویی در این سگمنت و محدوده قیمتی، نه چندان چشمگیر اما تقریبا قابل قبول به حساب می آمد. در بخش فنی، لوبو از پیشرانه ای 4 سیلندر و 16 سوپاپه با حجم دقیق 1075 سی سی و قدرت 65 اسب بخار و حداکثر گشتاور 88 نیوتون متر بهره می برد که برای یک هاچبک جمع و جورشهری با وزن خالص کمتر از 900 کیلوگرم تا حدود زیادی پذیرفتنی به نظر می رسید و مصرف سوختی معادل 6.5 لیتردر سیکل ترکیبی را برای آن به ارمغان می آورد. ضمن اینکه دیگر پیشرانه قابل عرضه بر روی لوبو نیز یک واحد 1 لیتری با 45 اسب بخار قدرت بود که خوشبختانه راهی به بازار کشورمان نیافت.
لوبو در زمان عرضه قیمتی در محدوده 11 تا 12 میلیون تومان داشت که قیمتی بالاتر نسبت به دو خودرو هم کلاس و رقیب آن در بازار ایران یعنی سایپا 111 و ام وی ام 110 چهار سیلندر دنده ای به شمار می رفت. ضمن آنکه صنایع خودروسازی وستی در بحث تبلیغات و بازاریابی لوبو چندان قوی عمل نکرد و این خودرو حتی در زمان عرضه نیز برای بسیاری از مردم ناشناخته بود. مورد دیگر، اعتبار اندک ومقبولیت پایین خودروهای چینی در نزد افکار عمومی جامعه در آن بازه زمانی است. به این موارد اعتبار و شهرت پایین تر هافی در سطح جهانی نسبت به دیگر خودروسازان چینی نظیر چری را نیز باید اضافه کرد. با این حال تجربه نشان داده که تبلیغات و بازاریابی صحیح و قوی و تامین قطعات یدکی و ارائه خدمات پس از فروش مطلوب (در کنار شایستگی های فنی و کیفی محصول) می تواند چنین ذهنیتی را (پس از گذشت مدت زمانی مشخص) تا حدود زیادی تحت تاثیر قرار داده و کمرنگ تر کند؛ اتفاقی که در مورد لوبو هرگز رخ نداد. ضمن آنکه لوبو از نظر کیفیت ساخت و عملکرد مجموعه های فنی، دقت مونتاژ، دوام و استهلاک، نسبت به رقبای نسبتا ارزان ترش به هیچ وجه عملکرد مشخصا بهتر و برتری نداشت. هافی لوبو نهایتا در اوایل دهه 90 و در حالیکه با استقبال بسیار سردی از سوی بازار مواجه شده بود و آمار و ارقام تولیدش، حتی چهار رقمی هم نشده بود و در مقاطع مختلف نیز از سوی سازمان استاندارد و پلیس راهور ایراداتی بر ادامه تولید آن گرفته می شد، ناچار به خداحافظی با بازار کشورمان شد. طبق اعلام برخی منابع مجموعا 285 دستگاه لوبو در سال های 89 و 90 تولید شد.