پیشینه تولید آلفاجولیتا، به اواخر سال 1954 و ارائه مدل Giulietta Sprint در نمایشگاه «تورین» باز می گردد. کوپه ای زیبا و جذاب که از پیشرانه ای 3/1 لیتری به قدرت 80 اسب بخار نیرو می گرفت و می توانست به حداکثر سرعت 142 کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. به دنبال استقبال از این مدل، در سال 1955 نسخه سدان آن با پیشرانه ای به قدرت 53 اسب بخار ارائه شد و اواسط همان سال نیز با همکاری استودیو طراحی «پینین فارینا»، مدل روباز آن موسوم به Giulietta Spider به بازار آمد. سال 1957 نسخه خاص این ماشین با نام Giulietta توسط کمپانی Berlina ارائه گردید و شرکت Carrozzeria Colli نیز گونه استیشن واگن مورد مدل مورد بحث یعنی Giulietta Promiscua را در تعداد 91 دستگاه به تولید رساند. در 1959 این کمپانی، مدل «جولیتا» را پس از یک فیس لیفت جزئی به موتورشو فرانکفورت آورد تا اینکه علیرغم محبوبیت چشمگیر، از 1962 تولید آن متوقف گردید و با مدل Giulia جایگزین شد. 

47 سال از خاطره سازی «جولیتا» می گذشت که مسئولین شرکت تصمیم گرفتند نسل نو آن را به عنوان جایگزین مدل 147 معرفی کنند. پیشینه درخشان از یک سو و طراحی زیبا و جذاب از سوی دیگر، سبب گشت، فقط 2 سال پس از آغاز تولید، تعداد 200 هزار دستگاه از این هاچ بک در سال 2011 برای مدل های «میتو» و «جولیتا»، مجموعه تقویتی منحصر به فردی طراحی کند که شامل مواردی نظیر: چیپ کامپیوتری به جهت افزایش قدرت پیشرانه، سامانه ترمز پیشرفته، تعلیق اختصاصی با قابلیت تنظیم ارتفاع، اگزوز با خروجی های دوبل، رینگ های 18 تا 20 اینچی با تایرهای P-Zero ساخت «پیرلی» و سپرهای جدید می شد. مطلع شدیم یکی از دوستان چیپ افزایش قدرت را به همراه سیستم اگزوز و هواکش، از «توویتک روسو» تهیه کرده و روی اتومبیل خود نصب کرده است. 

ظاهر اغلب محصولات خودروسازان، به خاطر ملاحظات آیرودینامیک و تحت تأثیر پیشرفت های تکنولوژیکی، خشک و بی روح شده اما «جولیتا» نیز همانند تمامی ساخته های «آلفارومئو» از این قاعده مستثنی بوده و در اندک زمانی، شما را شیفته ظاهر خود خواهد کرد! 

هنگام بررسی ظاهر ماشین، هماهنگی کم نظیر اجزای بدنه با یکدیگر، نخستین نکته ای است که جلب توجه می کند. خطوط منحنی و سیال و روان، به زیبایی و با مهارت، در بدنه این اتومبیل به کار رفته اند. ورودی های هوای قسمت جلو، به نوعی یادآور دهه 50 و 60 میلادی و طرح های اصیل «آلفارومئو» است. پنجره جلو رادیاتور مثلثی، با پنج خط زیبا و قاب کرومی، نشان دهنده طرحی رادیکال بوده و خطوطی که به امتداد ضلع های این مثلث روی درپوش موتور کشیده شده، ظاهری جذاب برای خودرو به ارمغان می آورد. طرح و گرافیک زیبای چراغ های جلو کاملاً با پنجره جلو رادیاتور هماهنگ است. طراحی قسمت زیرین سپر، نمایی نسبتاً تهاجمی به این هاچ بک خوش ساخت ایتالیایی داده و به جذابیت چهره آن، کمک می کند. 

هنگام بررسی نمای جانبی، به لطف مواردی نظیر رکاب های اسپرت، رینگ های فوق العاده زیبا که کالیپرهای قرمز رنگ «برمبو» از پشت آنها نمایان هستند و خطوط برجسته با زوایای نسبتاً ملایم، به خوبی متوجه ذات پویای این خودروی کلاس C می شویم. خط شانه اتومبیل، به زیبایی از چراغ جلو شروع شده، با رسیدن به قسمت میانی درب جلو محو می شود و مجدداً از قسمت میانی درب عقب تا چراغ عقب، ادامه می یابد. 

یک چراغ راهنمای مثلثی شکل، روی بخش انتهایی هر کدام از گلگیرها قرار داده شده که رنگ صدفی آنها، با رنگ سفید بدنه، در هماهنگی کامل است. فرم آینه ها، شیب نسبتاً تند سقف و دستگیره در که به طرز هوشمندانه ای زیر ستونC  قرار گرفته، از دیگر شاخصه های «جولیتا» در نمای جانبی به شمار می روند. 

در قسمت عقب، سیستم اگزوز «توویتک روسو» با خروجی های دوبل که از دو طرف دیفیوزر آن نمایان هستند، پیش از هر نکته ای جلب توجه می کند. خط شانه اتومبیل، با رسیدن به چراغ های زیبای عقب به سمت پایین ادامه یافته و به نوعی، دور بدنه می چرخد. 

این شاخصه به همراه خطوط موازی روی در صندوق بار، اسپویلر روی سقف با چراغ ترمز بزرگ در قسمت میانی، برف پاک کن خوش فرم شیشه و خطوط نسبتاً تیز روی سپر، نمایی متفاوت به این ایتالیایی اصیل بخشیده است. 4351 میلی متر طول، 1798 میلی متر عرض و 1465 میلی متر ارتفاع، در کنار 2634 میلی متر فاصله بین دو محور، سایر مشخصات ظاهری «جولیتا» را تشکیل می دهند. 

حالت نشستن روی صندلی عالی بوده و نحوه دسترسی به ادوات، ایده آل است. پس از به حرکت درآمدن پیشرانه، صدای زیبای سیستم اگزوز «نوویتک روسو»، نخستین نکته ای است که جلب نظر می کند. گیربکس اتوماتیک TCT (دو کلاچه) را روی حالت D قرار داده و به راه می افتیم. دنده ها، هر چند اندکی کند به نرمی تعویض می شوند. سیستم تعلیق از نوع «مک فرسون» در جلو و چند اتصالی (Multilink) در عقب، آرامش اتاق را به خوبی برقرار می کنند و عملکرد سیستم ترمز نیز اطمینان بخش است، البته سیستم فرمان حساس به سرعت آن، اندکی سفت بوده و چندان هم دقیق نیست. با توجه به نصب چیپ افزایش قدرت Powerjet تفاوت نمونه مورد آزمایش نسبت به نسخه استاندارد، تا حدی محسوس بوده و صدای اگزوز نیز در دور موتور بالا، شنیدنی است. در کل، سواری «جولیتا» ایده آل بوده اما برخلاف رقبای اصلی (ب ام و سری یک یا مزدا 3 هاچ بک)، هیجان چندانی ندارد. البته باید در نظر داشت که وقتی پشت فرمان یک «آلفارومئو» می نشینید، سرعت، عملکرد سیستم فرمان و یا فاصله تعویض دنده ها مهم نیست، بلکه حس خاصی که راندن آن به شما القاء می کند، در درجه اول اهمیت قرار دارد. 

طراحی داخلی به گونه ای بوده که به سادگی برای شما عادی نخواهد شد و این یکی از خصوصیات اصلی اتومبیل های «آلفارومئو» است. 

صندلی ها با چرم مرغوب روکش شده اند و به لطف امکان تنظیم در 8 جهت مختلف، بدن را به خوبی در بر می گیرند. طراحی پویای جلو داشبورد، صفحه کیلومترشمار زیبا با چهار نشانگر آنالوگ و صفحه نمایشگر در قسمت میانی، غربیلک فرمان 3 پره با کنترلرهای سیستم صوتی، تلفن همراه و سامانه کنترل کشش الکترونیکی (ESC)، اهرم تعویض دنده خوش دست، طرح جذاب کنترلرهای روی داشبورد، فرم زیبای دریچه های سیستم تهویه و پدال های آلومینیومی، از جمله شاخصه های کابین «جولیتا» به شمار می روند. فضای سرنشینان، هم در قسمت عقب و هم در قسمت جلو، به نسبت این کلاس خودرویی، پذیرفتنی بوده و صندوق بار نیز 350 لیتر گنجایش دارد که برای انجام مسافرت های خانوادگی، کافی به نظر می رسد. 

از جمله امکانات و تجهیزات مدل مورد بحث، می توان این موارد را برشمرد: سیستم صوتی BOSE، کروز کنترل، سنسور پارک، تهویه مطبوع اتوماتیک، صفحه LCD چند منظوره که در بالای بخش میانی جلو داشبورد جای گرفته، پایه صندلی کودک ISOFIX، کمربندهای ایمنی سه نقطه ای برای سرنشینان جلو، امکان انتخاب سه حالت مختلف برای جعبه دنده شامل D (رانندگی دینامیک)، N (رانندگی نرمال یا معمولی) و A (رانندگی در شرایط نامساعد آب و هوایی)، 6 کیسه هوای ایمنی هوشمند (SRS)، ترمز پیشرفته با سامانه های کمکی ABS و EBD (ضد بلوکه و توزیع الکترونیکی نیرو بین چرخ ها)، سیستم ASR یا Anti Slip Regulator به معنی سامانه ضد لغزش که با عدم ارسال نیرو به چرخی که چسبندگی کمتری دارد، از هرزگردی آن جلوگیری به عمل می آورد، سیستم کنترل دینامیکی اتومبیل (VDC)، چراغ های زنون و ... 

پیشرانه «جولیتا»، یک نمونه 4/1 لیتری (حجم دقیق 1368 سی سی) 4 سیلندر 16 سوپاپه، از نوع DOHC (با میل بادامک دوتایی در سرسیلندر) است که به سامانه انحصاری الکتروهیدرولیکی اعمال زمان بندی متغیر باز و بسته شدن سوپاپ ها موسوم به MultiAir مجهز بوده و با حمایت دو توربوشارژر، در حالت استاندارد معادل 170 اسب بخار قدرت، رد 5500 rpm و 230 نیوتن متر گشتاور، در 2250 rpm تولید و به چرخ های جلو، منتقل می کند. اتومبیل مورد بررسی، مجهز به چیپ افزایش قدرت ساخت «توویتک روسو» موسوم به Powerjet بوده که در کنار سیستم اگزوز اختصاصی و هواکش های ساخت K & N معادل 25 اسب بخار به قدرت پیشرانه می افزاید که شاید خیلی زیاد به نظر نرسد اما تأثیر در خور نگرشی روی عملکرد ماشین می گذارد. 

با توجه به وزن 1310 کیلوگرمی بدنه، نسبت قدرت به ازای هر یک تن وزن، معادل 131 اسب بخار و نسبت به گنجایش پیشرانه برابر با 122 اسب بخار است. «جولیتا» در هر 100 کیلومتر سیکل ترکیبی، فقط 7/5 لیتر از ذخیره باک 60 لیتری خود را مصرف کرده و 137 گرم بر کیلومتر گازهای آلاینده تولید می کند.