آیا می دانستید اتومبیلی که در ایران به فولکس واگن قورباغه معروف است، در سایر نقاط دنیا با چنین نامی خوانده نمی شود؟! در آلمان آن را Kafer می نامند که معادل انگلیسی Beetle در زبان انگلیسی، به معنی «سوسک» است! این واژه برای اولین بار در سوم ژوئن سال 1938 توسط روزنامه «نیویورک تایمز» به کار برده شد تا به مخاطبین خود این تصویر را القاء کند که به زودی، هزاران سوسک، خیابان های آلمان را پر خواهند کرد! 

تاریخچه طراحی و ساخت «بیتل»، به قبل از جنگ جهانی دوم باز می گردد. سال 1933 «آدولف هیتلر» از «فردیناند پورشه» خواست تا اتومبیلی بسازد که قابلیت جابجایی دو فرد بزرگسال و سه کودک را با حداقل سرعت 100 کیلومتر بر ساعت و حداکثر مصرف سوخت 7 لیتر در 100 کیلومتر، داشته باشد. وی همچنین با کلیه تولید کنندگان شرط کرد که قیمت این خودرو نباید از یک موتور سیکلت (یعنی حدود 1000 مارک) بیشتر باشد! در سال 1934 «فردیناند پورشه» موفق شد نمونه ابتدایی آن را با نام Type 32 بسازد. 

با به قدرت رسیدن «هیتلر» و حمایت های وی، پروژه طراحی و تولید جانی تازه گرفت و با سرعت بیشتری پیگیری شد. سرانجام در سال 1935، نمونه های اولیه بیتل در دو نسخه V1 و V2 (با سقف ثابت و باز شونده) تولید شدند که متشکل از بدنه ای بودند که روی چوب پرس شده بود. سپس در سال 1936 با ارتقاء این مدل و کاربرد بدنه استیل، نمونه V3 با پیشرانه ای به حجم 984 سی سی و قدرت 22 اسب بخار به تولید رسید و نسخه نهایی نیز در 1938 رونمایی گردید. 

شهرت فولکس واگن، با تولید بیتل در سال های دهه 1950 و 1960 بیشتر و بیشتر شد. در سال 1971 مدل New Beetle پس از اعمال برخی تغییرات فنی و همچنین یک تغییر اساسی، در کارخانه فولکس واگن به تولید رسید. جای باک بنزین و زاپاس New Beetle تغییر کرده بود و با پیشرانه 1600 سی سی، می توانست تا 50 اسب بخار قدرت داشته باشد. چندی پس از آن، یعنی در 1972، بیتل توانست با پشت سر گذاشتن فورد Model T، به عنوان پرتیراژترین و محبوب ترین خودروی سال برگزیده شود. فولکس واگن تا سال 1978 نسبت به ساخت این اتومبیل در آلمان اقدام کرد و سپس، تولید آن تا سال 2003 در مکزیک ادامه یافت تا در مجموع، بیش از 21 میلیون دستگاه از این خودرو تولید شده و به اقصی نقاط دنیا صادر گردید. 

مدتی است که در فهرست خودروهای وارداتی، نام فولکس واگن های «بیتل» و «پاسات»، آن هم با پسوند ABT (تیونر معروف آلمانی) به چشم می خورد. هر چند برخلاف آنچه تصور می شود، این مدل ها (حداقل در نوع غیرشرکتی)، فاقد کیت بدنه و سایر قطعات اسپرت ABT هستند!!!

در نظر اول، سبک طراحی بدنه بیتل همان حس نوستالوژیکی که از فولکس قورباغه در یاد داریم برایمان تداعی می کند، سبکی که آن را می توان در طراحی بدنه مدل های مختلف پورشه 911 یافت. نخستین شاخصه ظاهری این ماشین، طراحی چراغ های بزرگ و گرد آن در نمای جلو بوده که شبیه به مدل های قدیمی است، البته با این تفاوت که چراغ های سامانه روشنایی در روز، در داخل آن خودنمایی می کنند! 

گلگیرهای قوسی شکل که از روی سپر جلو تا کنار درها ادامه یافته، بدنه را عضلانی جلوه می دهند. به طور کلی، اندازه بیتل نسبت به گونه های قبلی، کمی افزایش یافته که البته همراه این افزایش، جاذبه های اسپرت آن نیز بیشتر شده است. طراحی چراغ های عقب، برخلاف جلو، کمتر نشانی از فولکس قورباغه خاطره انگیز داشته و دستخوش تغییرات زیادی شده، هر چند کماکان تصویر یکی از محصولات گروه فولکس واگن را در ذهن تداعی می کند و تقریباً مشابه چراغ های عقب پورشه 911 است. 

کابین بیتل، همانند اغلب خودروهای آلمانی، دارای کیفیت ساخت خوب و طراحی ارگونومیک است. لوگوی نقره ای رنگ فولکس واگن، زینت بخش سکان هدایت بیتل شده، سکان هدایتی که 3 دکمه تمام چرمی مربوط به سیستم صوتی و تلفن، در دو طرف آن قرار گرفته اند. 

طراحی کنسول میانی نسبت به نسل های پیشین تغییرات چشمگیری را تجربه کرده است. در نسل نو بیتل، کنسول میانی از بین داشبورد (با 3 نشانگر آنالوگ که به ترتیب مربوط به فشار روغن، ساعت و فشار توربو هستند) شروع شده و در ادامه، صفحه نمایشگر 5/7 اینچی (که تنظیمات مربوط به سیستم های ناوبری و صوتی، تهویه مطبوع، گرم کن صندلی و ... از طریق آن میسر می شود) را در بر می گیرد. 

سیستم صوتی سفارشی با 8 بلندگو، کیفیت رضایت بخشی را ارائه می دهد. اهرم تعویض دنده زیبای بیتل با ترکیبی از چرم و استیل، روی کنسول میانی خودنمایی می کند. یکی از دیگر بخش های خاطره انگیز داخل کابین این بیتل، داشبورد بوده که طراحی برخی قسمت های آن، همانند مدل های تولید شده در دهه 1970 است. نکته حائز اهمیت اینکه، تمامی بخش های جلو داشبورد و روی درها با طرح فیبر کربن تزئین شده اند که در افزایش زیبایی داخل اتاق بی تأثیر نیست. 

رانندگی 

استارت می زنیم و پیشرانه با غرش آرامی به حرکت درمی آید. بدون اینکه هیچ ذهنیتی نسبت به رانندگی جذاب آن داشته باشیم، به راه می افتیم! طرح غربیلک فرمان به گونه ای بوده که حس اطمینان خاطر و امنیت را در حین رانندگی به راننده القاء می کند. روی پدال گاز فشار می آوریم و شتاب صفر تا 100 کیلومتر بیتل، با اتکا بر کارآیی پیشرانه 2 لیتری توربوشارژ به قدرت 200 اسب بخار و 280 نیوتن متر گشتاور، در حدود 1/8 ثانیه ثبت می شود. انتقال قدرت به وسیله گیربکس 6 سرعته DSG (دو کلاچه)، به خوبی صورت می پذیرد. 

رانندگی با بیتل، به لطف رینگ های 19 اینچی 10 پره تمام استیل و تایرهای کانتیننتال به اندازه 40/235 با کد سرعت R به هنگام عبور از پیچ ها لذت بخش بوده و استرسی به راننده وارد نمی آید. جالب اینکه علیرغم شیب تند سقف، سرنشینان بلند قد نیز در قسمت عقب، احساس ناراحتی نمی کنند! واکنش های سریع پیشرانه به فشردن پدال گاز، به همراه صدای خروجی از اگزوز، به جذابیت راندن با این ماشین می افزاید. 

این آلمانی کوچک، همانند اسلاف خود، اتومبیلی کم مصرف است، به طوری که به ازای هر 100 کیلومتر پیمایش در بزرگراه، فقط 8/7 لیتر بنزین می سوزاند. البته با توجه به شتاب گیری مناسب و توانایی دستیابی به شتاب گیری مناسب و توانایی دستیابی به حداکثر سرعت 223 کیلومتر در ساعت، دیگر همانند گذشته یک خودروی خنثی و آرام نبوده و می تواند در مواقع لازم، به یک قورباغه وحشی با حالت تهاجمی تبدیل شود! قیمت اعلام شده توسط نمایندگی برای نسخه هاچ بک بیتل معادل 247 میلیون تومان و برای نسخه کابریولت (با سقف بازشو) برابر با 259 میلیون تومان است، ضمن اینکه انواع وارداتی آن بین 265 تا 310 میلیون تومان قیمت دارند! پرداخت چنین رقمی برای فولکس واگن بیتل که در تمام دنیا به عنوان یک خودروی ارزان قیمت مردمی مطرح است، گزاف بوده و خریدار خیلی باید شیفته این اتومبیل اصیل آلمانی باشد که تصمیم به خرید آن بگیرد، زیرا در این محدوده قیمت، انتخاب بهتری همچون «ب ام و 320i»، «مرسدس بنز C200» و «ب ام و Z4 مجهز به پیشرانه 2 لیتری» پیش روی خریداران قرار دارد!!!