اتومبیل های ژاپنی موجود در بازار که عمدتاً قدیمی هم بودند، توان مقاومت در برابر ظاهر، امکانات و قیمت رقابتی کره ای ها را از دست دادند، عمده حضور خودروهای فرانسوی به همان مدل های قدیمی «پژو» و «رنو» محدود ماند و داستان ورود انواع چینی هم که دیگر نیاز به تکرار مجدد ندارد! مع الوصف، چند وقتی است که به نظر می رسد اوضاع برای اتومبیل های محبوب و قابل اعتماد ژاپنی در حال تغییر است و ورود تعداد قابل توجهی هوندا، از جمله مدل های محبوب «سیویک» و سلیقه خریداران به میزان زیادی تغییر کرده و انتخاب اکثر آنها به مدل های کره ای با شاخصه های اغوا کننده و چینی با شاخصه های نه چندان مطلوب محدود شده، سؤالی که مطرح می گردد این بوده که آیا اتومبیل های ژاپنی خواهند توانست با پیشینه درخشان، طراحی منطقی و امکانات مناسب خود، به معیاری جدید برای ماشین دوستان تبدیل شوند؟! برای یافتن (پیش بینی) پاسخ، دعوت یکی از مخاطبان قدیمی را برای بررسی «آکورد LXB Limited» پذیرفتیم. علاقه مند شدن به ظاهر «آکورد» به زمان زیادی نیاز ندارد، زیرا تمامی شاخصه های طراحی آن، از سپر جلو که در عین سادگی، اسپرت جلوه می کند گرفته تا طرح زیبای چراغ ها، خطوط ملایم جانبی و فرم منطقی قسمت عقب، حس اطمینان خاطری که در اکثر خودروهای کره ای و تقریباً هیچکدام از خودروهای چینی وجود ندارد، به شما القاء می کنند! بررسی دقیق تر را از قسمت جلوی اتومبیل شروع می کنیم. 

نخستین نکته جالب توجه درباره این بخش، طرح یکپارچه و زیبای چراغ های کشیده اصلی و قاب کرومی پنجره جلو رادیاتور است. طرح قسمت پایین سپر، به خصوص در بخش میانی، فرمی خشن داشته و حالت بال خفاش را در ذهن تداعی می کند! روی درپوش موتور، دو خط به موازات پنجره جلو رادیاتور آغاز شده و تا انتهای آن ادامه می یابند. 

ورودی هوای مشبک، فلپ کرومی، طرح ساده و دلنشین چراغ های مه شکن و ضربه گیرهای اطراف سپر با خط کرومی روی آنها، از دیگر شاخصه های این نما به شمار می روند. طراحی «آکورد» در نمای جانبی (خصوصاً اگر با زاویه به آن نگاه کنید) هیجان انگیزتر از جلو جلوه می کند که مهم ترین دلیل این امر، ادامه یافتن چراغ ها تا روی گلگیر و خط کمر برجسته ای است که به موازات آنها آغاز شده و تا رسیدن به انتهای چراغ های کشیده عقب ادامه پیدا می کند. کمی پایین تر، خط شانه خودرو جلب توجه می کند که از گلگیر جلو شروع شده و با رسیدن به گلگیر عقب، به زیبایی محو می گردد. وجود دو خط برجسته در قسمت پایین درها که با زاویه ای نسبتاً تند از انتهای گلگیر جلو آغاز شده و با رسیدن به انتهای گلگیر عقب به پایان می رسند و همچنین رینگ های 17 اینچی آلومینیومی که کالیپرهای ترمز در پشت آنها جلب توجه می کنند، از دیگر شاخصه های ظاهری بخش جانبی هستند.  

در قسمت عقب، اسپویلر کوچک روی در صندوق بار قبل از هر نکته ای جلب نظر می کند که البته به سفارش مالک روی آن نصب شده است. تفاوت فونت نوشته Limited روی صندوق با نوشته های Accord و i-VTEC دیگر نکته ای بود که توجه مان را به خود جلب کرد، موردی که طبق اظهار مالک، پس از سفارش و به دلیلی نامشخص، در امارات اتفاق افتاده و ایشان مجبور شده اند لوگوی اصلی را مجدداً سفارش دهند! البته این تنها موردی نبوده که طی سفر از ژاپن به تهران، برای این هوندا رخ داده و بنا به اظهار مالک، زحمت اتفاق اصلی را شخص یا اشخاصی در گمرک «شهید باهنر» متحمل شده و با کفش ها و دست های تمیز! حسابی از خجالت کابین رنگ روشن «آکورد» در آمده اند!!! در هر حال، گرافیک زیبای چراغ های اصلی، نوار کرومی روی صندوق بار، ضربه گیرهای اطراف سپر با خطوط کرومی روی آنها، سپر نسبتاً عضلانی با چراغ های قرمز رنگ و باریک پایین آن، دیفیوزر کوچک و خروجی بزرگ اگزوز، شاخصه هایی هستند که به زیبایی این ماشین در نمای عقب کمک می کنند. طراحی فضای داخلی کاملاً ارگونومیک بوده و بیش از آنچه تصور می شود، جادار است. 

داشبورد، نه مانند ساخته های کره ای بیش از حد اغراق آمیز جلوه می کند و نه مانند ساخته های چینی، معمولی به نظر می رسد. صفحه نمایش 8 اینچی TFT با وضوح بالا، سیستم صوتی تک دیسک با کیفیت عالی، 6 بلندگو، ورودی USB و کنترلرهای روی فرمان، صفحه کیلومترشمار زیبا با ترکیبی از نشانگرهای دیجیتال و آنالوگ، اهرم تعویض دنده و غربیلک فرمان خوش دست، روکش چرمی صندلی ها (سفارش داده شده توسط مالک) و چیدمان عالی ادوات کنترلی، بخشی از شاخصه های کابین به شمار می رود. زیر درپوش موتور خودروی مورد بحث، یک پیشرانه 4/2 لیتری 4 سیلندر خطی 16 سوپاپ با میل بادامک دوتایی در سرسیلندر (DOHC) قرار دارد که به سیستم انحصاری i-VTEC یا سامانه اعمال زمان بندی متغیر باز و بسته شدن سوپاپ ها روی هر دو میل بادامک ورودی و خروجی بر اساس سرعت حرکت پیشرانه مجهز بوده و بدون کوچکترین لرزشی به حرکت در می آید. 

جالب اینجاست که از آنجایی که هنوز بنزین وطنی درون باک ماشین ریخته نشده بود، علیرغم چند دقیقه کارکرد پیشرانه در پارکینگ، ذره ای بوی خام سوزی به مشام نرسید! جعبه دنده 5 سرعته اتومبیل را روی حالت D قرار داده و به راه می افتیم. در چند دقیقه ابتدای حرکت، درگیر بودن سامانه Eco واکنش پدال گاز و نحوه عملکرد جعبه دنده را تحت شعاع قرار داده بود که البته با خارج کردن آن از مدار نیز اتفاق خاصی رخ نداد! زیرا صرف نظر از وجود سه سرنشین، روشن بودن سیستم تهویه و شیب محل آزمایش، پیشرانه، با 173 اسب بخار قدرت و 225 نیوتن متر گشتاور (که به ترتیب در 6200 و 4 هزار rpm حاصل می شود)، نه قادر است شتاب گیری اولیه هیجان انگیزی باری این سدان (با حدود 1500 کیلوگرم وزن خالص) رقم بزند و نه در شتاب گیری های ثانویه، آنطور که باید و شاید نیازهای راننده را پاسخگو باشد، هر چند به خوبی محدوده سنی خریداران را تعریف می کند! بگذریم. 

کارکرد پیشرانه به قدری روان است که انتظار اصلی خریداران از یک «هوندا»، یعنی القاء حس راحتی و اطمینان را به خوبی پاسخگو خواهد بود. با رسیدن به یک بلوار خلوت، پا را تا انتها روی پدال گاز فشار می دهم و همانطور که انتظار می رفت، اتومبیل با طمأنینه خاصی شروع به سرعت گرفتن کرد و باعث شد به این فکر بیفتم که سبقت گرفتن با «آکورد» در یک جاده کوهستانی، با پنج نفر سرنشین و یک صندوق بار پر، چقدر می تواند سخت باشد! در همین افکار بودم که با تذکر همراه، مبنی بر کاستن از سرعت به خودم آمدم! عقربه کیلومترشمار 110 کیلومتر در ساعت را نشان می داد و علیرغم ناهمواری های متعدد خیابان، ذره ای احساس ناامنی و ناپایداری وجود نداشت، به طوری که مطمئنم تا دو برابر این سرعت نیز می توان روی شاسی و تعلیق عالی «آکورد» حساب باز کرد. روی پدال ترمز فشار می آورم و اتومبیل در نهایت اطمینان، متوقف می شود. بار دیگر و بدون اینکه از «آکورد» توقع رانندگی هیجان انگیز داشته باشیم شروع به حرکت کردیم. پیشرانه به آرامی و نرمی دور میگرفت. 

به لطف عملکرد عالی سامانه فرمان هیدرولیک الکترونیکی و همینطور سنسور و دوربین دید عقب که تصویر را در گوشه آینه جانبی نمایش می دهد (سفارش داده شده توسط مالک)، دور زدن و پارک کردن این خودرو با 4861 میلی متر طول و 1849 میلی متر عرض، به راحتی صورت می پذیرد. پیاده شده و اینبار روی صندلی عقب می نشینم.

به لطف فاصله بین دو محور به میزان 2776 میلی متر، فضای پا ایده آل بوده و تعبیه دریچه سیستم تهویه نیز به سطح رضایت سرنشینان عقب می افزاید، رضایتی که با وجود سانروف برقی به همراه شیشه های جانبی بزرگ، تکمیل می شود. تازه داشتم روی صندلی راحت «آکورد» اندکی می آسودم که با رسیدن به یک خیابان با شیب ملایم روبه پایین، مالک سیستم تهویه را خاموش کرد و محکم روی پدال گاز فشار آورد، البته باز هم در نحوه شتاب گیری تغییر قابل توجهی احساس نشد اما لااقل پس از اینکه ایشان پا را محکم روی پدال ترمز کوبید، متوجه شدیم که «آکورد» ممکن است در شتاب گیری اندکی کند عمل کند اما هنگام توقف های ناگهانی، بی رحمانه فشار g به سرنشینان وارد می آورد! پس از بازگشت به پارکینگ، نوبت به کار با ادوات داخل کابین رسید که باید گفت بسیار ساده بوده و مناسب سن و سال خریداران احتمالی «آکورد» است. حال که اخبار بهبود وضعیت صنعت و بازار خودروی کشور شنیده می شود، امیدواریم بتوانیم در آینده ای نزدیک، شاهد حضور بیشتر اتومبیل های قابل اعتماد ژاپنی، با قیمت های منطقی و مناسب باشیم. در رابطه با اتومبیل مورد بحث نیز به جز برقی نبودن تنظیمات صندلی ها، عدم وجود راهیاب ماهواره ای، تهویه مطبوع غیر اتوماتیک و 160 میلیون تومان قیمت (قیمت پایه حدود 22 هزار دلار است)! نکته منفی دیگری وجود ندارد.