Toyota RAV۴

این کراس اوور کوچک اولین بار در سال ۱۹۸۹ به عنوان  کانسپت RAV۴ در نمایشگاه خودروی توکیو معرفی شد. در سال ۱۹۹۳ تویوتا نسخه اصلاح شده‌ ای از آن کانسپت را که شباهت زیادی با نسخه تولیدی نهایی داشت رونمایی کرد. ایده تویوتا ساده بود، ساخت خودرویی که ترکیبی از قابلیت آفرود یک شاسی ‌بلند و راحتی یک خودروی سواری باشد. شاید بسیاری از شما دلیل وجود عدد ۴ را در نام گذاری این خودرو را ندانید. چون این خودرو قرار بود یک آفرود راحت و دلپسند باشد پس ناگزیر در استفاده از سیستم ۴WD بود به همین خاطر عدد ۴ را در نام این خودرو قرار دادند تا همگان بدانند که این خودرو یک ۴WD است.

ابتدا RAV۴ تولیدی در ژاپن و سپس یک سال بعد در اروپا عرضه شد و در سال ۱۹۹۶ بود که مشتریان آمریکایی هم پشت فرمان این خودرو نشستند. RAV۴ در آن زمان به پیشرانه ۴ سیلندر ۲ لیتری با قدرت ۱۲۰ اسب بخاری و یک گیربکس ۵ سرعته دستی  یا ۴ سرعته اتوماتیک سفارشی مجهز شده بود. این خودرو  به ‌صورت ۲ و ۴ درب عرضه شد. تویوتا در جهان حدود ۳۰۰ هزار دستگاه از RAV۴ را در ۳ سال اول عرضه به بازار فروخت که در مقایسه با فروش بیش از ۴۰۰ هزار دستگاهی آن در یک سال و تنها در آمریکا رقم ناچیزی محسوب می ‌شود. یک نسخه تمام الکتریکی از RAV۴ نیز در سال ۱۹۹۷ عرضه شد تا با قوانین رانندگی کالیفرنیا هماهنگ باشد. این نسخه تا سال ۲۰۰۳ عرضه می‌ شد.

تویوتا برای سال ۱۹۹۸ نسخه کابریو را هم عرضه کرد که شتاب صفر تا ۱۰۰ ، ۹.۸  ثانیه ‌ای داشت. در همان سال RAV۴ با پیشرانه ‌ای که ۷ اسب بخار قدرت بیشتر داشت پای به میدان گذاشت. در زمان عرضه  نسل دو تویوتا با مشکلات جدید رو به رو بود. اگرچه بازیگران جدید این کلاس باعث شده بودند تویوتا با یک چالش جدید مواجه شود اما ژاپنی‌ها بی ‌وقفه تغییراتی را برای ایجاد جذابیت در RAV۴ اعمال می‌کردند. با ورود به نسل دوم در سال ۲۰۰۱، این کراس اوور پیشرانه قوی ‌تری را دریافت کرد. پیشرانه ۴ سیلندر ۲ لیتری خودرو در نسل دوم قدرت ۱۴۸ اسب بخاری داشت و شتاب صفر تا ۱۰۰  آن با گیربکس ۴ سرعته اتوماتیک ۱۰.۴ و با گیربکس ۵ سرعته دستی ۸.۹ ثانیه بود. در بازار آمریکا تنها نسخه ۴ درب  RAV۴ عرضه شد اما مدل ۲ درب نیز در دیگر بازارها قابل سفارش بود. در بررسی شاسی  بلندهای سال ۲۰۰۱ که توسط موتور ترند صورت گرفت، RAV۴ به خاطر فضای پای زیاد و احساس خوب کابین تحسین شده بود. RAV۴ در مدل سال ۲۰۰۴ خود از پیشرانه ۴ سیلندر ۲.۴ لیتری ارتقا یافته با قدرت ۱۶۱ اسب بخاری استفاده  کرد. نسخه مجهز به گیربکس اتوماتیک در ۹.۳ ثانیه از سکون خود را به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت می‌ رساند درحالی ‌که نسخه دستی سریع‌ تر بود و شتاب ۷.۸ ثانیه ‌ای داشت. تویوتا برای مدل سال ۲۰۰۶ اولین بار پیشرانه ۶ سیلندر را در RAV۴  نصب کرد. این پیشرانه ۳.۵ لیتری قدرت قابل‌ توجه ۲۶۹ اسب بخاری داشت و تنها در ۶.۴ ثانیه خود را به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می ‌رساند.

مدل‌های ۴ سیلندر نیز قدرت بیشتر ۱۶۶ اسب بخاری داشتند و نسخه سال ۲۰۰۸ در ۹.۵ ثانیه شتاب صفر تا ۱۰۰  را ثبت ‌کرد. RAV۴ برای سال ۲۰۰۹ بازهم قدرت بیشتر را به دست آورد و این بار به سراغ پیشرانه جدید ۲.۵ لیتری رفت که توان خروجی ۱۷۸ اسب بخاری داشت. این نسل از کراس اوور محبوب تویوتا دارای گیربکس ۴ سرعته اتوماتیک بود اما مدل‌های ۶ سیلندر به گیربکس ۵ سرعته اتوماتیک مجهز بودند. در این نسل گیربکس دستی برای آمریکایی‌ ها قابل سفارش نبود. تویوتا در پایان تولید این نسل یک‌ بار دیگر نسخه الکتریکی RAV۴  را نیز عرضه کرد. مجموعه باتری و قوای محرکه این خودرو توسط تسلا طراحی  و تولید شده بود. حداکثر قدرت RAV۴ الکتریکی ۱۵۴ اسب بخار بود. تولید این خودرو در سال ۲۰۱۴ پایان یافت.

RAV۴  برای چهارمین نسل خود بسیاری از تغییرات غیر ضرور را حذف کرد و صرفا بر روی ویژگی های اصلی متمرکز شد. پیشرانه ۶ سیلندر حذف شد و بجای آن، مدل‌های بازار آمریکا از پیشرانه ۴ سیلندر ۲.۵ لیتری با قدرت ۱۷۶ اسب بخار استفاده کردند که کاهش جزئی را نسبت به نسل قبلی نشان می‌داد. همچنین یک گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک جدید نیز جایگزین نسخه ۴ سرعته قدیمی شد. تویوتا همچنین نسخه سه ردیفه را عرضه نکرد. طول و ارتفاع RAV۴  جدید نیز کاهش یافت اگرچه که از نظر عرض، خودرو  پهن ‌تر شده بود. بجای استفاده از درب پشتی با یک لولا، چهارمین نسل این خودرو طراحی مرسوم ‌تر لولا روی سقف را بکار گرفت. دیگر حذفیات این خودرو به عدم وجود لاستیک زاپاس روی درب عقب باز می گشت. حذف لاستیک زاپاس از درب پشتی باعث شد تا دیگر حس یک ماشین صحرایی نسبت به این خودرو از بین برود.

تویوتا برای مدل سال ۲۰۱۶ نسخه هیبریدی RAV۴  را عرضه کرد که قوای محرکه مشترک با لکسوس NX ۳۰۰h داشت. با استفاده از یک پیشرانه ۴ سیلندر ۲.۵ لیتری و سه پیشرانه الکتریکی، این نسخه قدرت ۱۹۴ اسب بخار و شتاب صفر تا ۱۰۰ آن تنها در  ۷.۸ عملی می شود. به خاطر اینکه RAV۴ هیبریدی قوی‌ تر از مدل استاندارد است بنابراین جای تعجبی ندارد که مدل استاندارد SE در ۹.۳ ثانیه خود را از ۰  به ۱۰۰ می رساند. تا اینجا RAV۴  پرفروش‌ ترین خودروی تویوتا در آمریکا بوده و فاصله زیادی نسبت به دیگر محصولات این خودروساز ژاپنی دارد. سال ۲۰۱۷ شاهد فروش ۴۰۷۵۹۵۴ دستگاهی از RAV۴  در آمریکا بودیم و پس از آن نیز کمری با فروش ۳۸۷۰۸۱ دستگاهی قرار دارد. با همه این توضیحات می توان به راحتی شاسی بلند تویوتا را در لیستمان قرار دهیم.

Ford Mustang

مگر می شود از تاثیر گذارترین ها حرف زد و از سلطان عضلانی ها حرفی به میان نیاورد. فورد موستانگ خودروی ساخته شده توسط کارخانه فورد است. نسل اول این خودرو بر روی پلتفرم نسل دوم فورد فالکون ساخته و در ۱۹۶۴ به بازار عرضه شد. در حال حاضر ششمین نسل از این مدل به بازار عرضه شده‌ است. فورد موستانگ کلاس تازه‌ای به نام پونی کار یا خودروهای پونی را در آمریکای شمالی ایجاد کرد؛ خودروهای اسپرت کوپه‌ ای که کاپوتی کشیده و پشت کوتاهی داشتند. خودروهایی نظیر شورلت کامارو، ای‌ام ‌سی جاولین و دوج چلنجر از دیگر ماشین‌ها در کلاس پونی کار هستند. موستانگ همچنین الهام بخش طراحی خودروهای اسپرت دیگری نظیر تویوتا سلیکا و فورد کاپری هم بود.

 فورد موستانگ پنج ماه زودتر از آغاز رسمی ساخت خودروهای مدل ۱۹۶۵ به بازار عرضه شد. به همین خاطر به مدل‌هایی که در این پنج ماه تولید شد لقب «مدل ۱۹۶۴ و نیم» داده‌ اند. ساخت رسمی خودرو از ۹ مارس ۱۹۶۴ در دیر بورن در ایالت میشیگان آغاز شد. گفته می‌شود نام خودرو توسط جان نجار، طراح خودرو به خاطر علاقه ‌اش به جنگنده‌های موستاتگ در جنگ جهانی دوم موستانگ انتخاب شد. جان نجار در سال ۱۹۶۱ با همکاری فیلیپ تی کلاک در طراحی  پروتو تایپی همکاری کرد که موستانگ ۱ نام گرفت. موستانگ ۱ به ‌طور رسمی در ۱۹۶۲ در گرند پری ایالات متحده آمریکا در نیویورک رونمایی شد. دن گارنی، راننده فرمول یک آن را در پیست راند و رکوردش کمی بیشتر از ماشین‌های فرمول ۱ بود. روایت دیگری هم دربارهٔ انتخاب نام موستانگ وجود دارد. گفته می‌شود رابرت جی اگرت، مدیر تحقیقات بازار فورد این نام را انتخاب کرد. براساس این روایت آقای اگرت کتاب «موستانگ‌ها» نوشته جی. فرانک دوبی را که در سال ۱۹۶۰ چاپ شده بود از همسرش هدیه گرفت و بعداً همین نام الهام بخش نام کانسپت جدید فورد شد. او نام موستانگ را به فهرست نام‌هایی که دربارهٔ آن بحث بود اضافه کرد و دست آخر این نام با فاصله زیاد انتخاب شد. امتیاز این نام در آلمان در اختیار شرکت کروپ بود و فورد از خرید این امتیاز با قیمت ده هزار دلار سرباز زد و این ماشین تا دسامبر ۱۹۷۸ با نام «تی-۵» در آلمان فروخته شد. تاریخ ماستانگ مدل های بسیاری را به خود دیده که این اوخر هم یک برقی جزو خانواده ماستانگ قرار گرفت. در نهایت می توان به ماستانگ لقب یکی از تاثیر گذار ترین خودرو های صنعت خودروسازی در جهان را اعطا نمود.

Land Rover Range Rover

اما یکی دیگر از افسانه های شاسی بلند جهان که از سال تولدش یعنی ۱۹۷۰ تا هم اکنون میلیون ها عاشق و سر گشته دارد همین خودرو رنجرور است. تولید لندرور به زمانی بازمی ‌گردد که جنگ جهانی دوم با تمام تلفات و ویرانیهایش پایان گرفته بود و کارخانه روور هم که در سالی هیل انگلستان واقع شده بود مانند بسیاری از کارخانه ‌های دیگر با پایان گرفتن جنگ می‌ بایست سیاست جدیدی را برای تولیدات خود اعمال می‌کرد. این کارخانه که در آن زمان به تولید اتومبیل موریس مشغول بود و در کنار آن مقداری از لوازم و ماشین‌ آلاتی را که در شرایط جنگ مورد نیاز بود نیز تولید می ‌نمود، با پایان گرفتن جنگ تصمیم به تولید وسیله نقلیه ‌ای گرفت که بتوان با صادر کردن آن قسمتی از نیاز وارداتی خود را نظیر مواد اولیه تأمین کند و همچنین خودرو تولید شده برای فعالیت‌های عمرانی پس از جنگ نیز مفید واقع  گردد. برحسب تصادف آقای موریس ویلکس سرمهندس کارخانه به همراه برادرش تصمیم به طراحی و تولید یک اتومبیل چند منظوره دو دیفرانسیل گرفتند که بتوان آن را جایگزین اتومبیل دو دیفرانسیل آمریکایی جیپ ویلیز که در آن زمان یعنی سال ۱۹۴۷ اولین و تنها خودرو دو دیفرانسیل بود، بکنند.

بعد از گذشت پنج ماه اولین نمونه این تولید جدید که لندرور نامیده می‌شد، حاضر شد. زمان در تولید این خودرو بسیار حائز اهمیت بود زیرا می ‌بایست برای بقای کارخانه هرچه زودتر به بازار جهانی راه پیدا می ‌کرد و سرانجام در ۱۹۴۸ برای اولین بار در نمایشگاه جهانی خودرو در آمستردام، لندرور به جهانیان معرفی شد. این خودرو به زودی نظرها را متوجه خود نمود زیرا دارای ویژگی‌های خاصی بود، خودرویی چند منظوره بود که جزئیات زیادی در طراحی آن رعایت شده بود. جنس بدنه آن از آلومینیوم بود و این مسئله باعث جلوگیری از زنگ‌ زدگی و پوسیدگی در اثر رطوبت می ‌شد. لندرور دارای موتوری چهارسیلندر بود که توسط گیربکسی چهارسرعته نیرو را به چهار چرخ منتقل می‌ کرد و در کنار آن از گیربکس کمکی نیز سود می برد، بنابراین دارای چهار دنده سبک و یک دنده عقب و چهار دنده سنگین و یک دنده عقب سنگین بود. فیلتر هوای روغنی که برای آن در نظر گرفته شده‌ بود از ورود کوچک ‌ترین ذرات غبار به درون موتور جلوگیری می‌ کرد و به‌ کار رفتن سیستم آب تحت فشار درون سیستم خنک‌ کننده موتور پدیده ‌ای نو در آن زمان به حساب می ‌آمد. سیستم ترمزدستی بر روی  گاردان عمل می ‌کرد بنابراین در شیب‌های تند با اطمینان کامل اتومبیل را در سرجایش میخ ‌کوب می ‌کرد. از دیگر ویژگی‌های این خودرو تعبیه قسمتی مخصوص بر روی گیربکس بود که توسط آن می‌شد نیروی موتور را برای به کار اندازی دستگاه ‌های مختلفی نظیر پمپ‌ های آب، ژنراتورهای مختلف و بسیاری نیازهای دیگر استفاده نمود. تمام این پارامترها به اضافه دسترسی آسان به قسمت‌های مختلف خودرو جهت تعمیرات و نگهداری آسان آن، این خودرو را متمایز کرده بود و همین تمایز باعث شد تا ایده‌ های مختلفی بر روی این خودرو شکل بگیرد، از اتومبیل آتش‌ نشانی تا وسیله ‌ای برای سم‌ پاشی زمین ‌های کشاورزی و حتی تبدیل آن به یک نوع Hovercraft یا لوکوموتیوی کوچک برای کارهای سبک بر روی ریل راه ‌آهن. با توجه به این مطالب می‌توان دریافت که لندرور اتومبیلی بود که از ابتدا با هدف چند منظوره بودن ساخته شده بود. در زمانی که برادران موریس در کارخانه خود سرگرم ساخت و تغییرات جدید بر روی این خودرو بودند، افراد ماجراجوی  بسیاری با استفاده از این خودرو به مناطق ناشناخته سفر می ‌کردند. لازم است ذکر شود که در بسیاری از مناطق دور افتاده اولین خودرویی که مردم با آن آشنا شدند لندرور بود. در سال ۱۹۶۷ کمپانی روور تصمیم گرفت خودرویی چند منظوره (شهری ـ بیابانی) ولی راحت ‌تر و لوکس تر از لندرور که خودرویی بسیار خشن بود طراحی کند در نتیجه اقدام به طراحی خودرویی کرد با نام طرح مفهومی ولار که بعد ها به نام RANGE ROVER شناخته شد. از سال ۱۹۷۰ که رنجرور پا به عرصه وجود نهاد، الگوی تمام سازندگان خودروهای SUV نسل جدید لوکس در سراسر جهان گشت. درتولیدات SUV سایر خودرو سازان همواره رد پایی از ایده ‌های به کار رفته در رنجرور به چشم می ‌خورد. این کار باعث شد تا رنجرور در دسته خودروهای پرچمدار قرار بگیرد. بنا بر مستندات کارخانه چهل عدد رنجرور پیش تولید از ابتدای سال ۱۹۶۷ تا انتهای سال ۱۹۶۹ ساخته شده ‌است که هنوز موجود می ‌باشند. رنجرور از ابتدای تولید تا حال حاضر در چهار نسل تولید شده‌است: نسل اول از ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۵ - نسل دوم از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳ -  نسل سوم از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ -  نسل چهارم از ۲۰۱۲ تا کنون . موتور مدل‌ های ساخت ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۹ دارای حجم ۳.۵ لیتر و موتور مدل‌های ساخت ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ دارای حجم ۳.۹ لیتر و موتور مدل‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳ دارای حجم ۴.۱ لیتر هستند و همگی ساخت کارخانه روور می ‌باشند.

در سال ۱۹۸۱ نوع چهار درب رنجرور به بازار آمد که بسیار مورد توجه قرار گرفت و بعد از سال ۱۹۸۴ جز در موارد خاص سفارشی، نوع دو درب رنجرور دیگر به صورت انبوه تولید نگردید. در سال ۱۹۸۶ نوعی موتوردیزل چهار سیلندر خطی ساخت ایتالیا با حجم  ۲.۳  لیتر بر روی بعضی از رنجرورها بنا بر سفارش نصب گردید که این موتور با موتور ۲۰۰TDI  توربوشارژ روور در سال ۱۹۹۲ تعویض شد و نهایتاً موتورجدید سوپر شارژ  ۳۰۰TDI ساخت روور در اواخر سال ۱۹۹۴ جایگزین دو نمونه قدیم گشت. پس از سال ۱۹۸۶ هم سیستم سوخت ‌رسانی رنجرور از کاربراتوری به انژکتوری با کنترل الکترونیکی ارتقا پیدا نمود. به مرور گیربکس اتوماتیک نیز در سال ۱۹۸۲ کرایسلر سه سرعته و در سال ۱۹۸۵ ZF چهارسرعته به آپشن ‌های رنجرور اضافه گردید. از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ موتورهای گوناگونی نظیر جگوار و BMW و فورد به ترتیب بر روی رنجرورها نصب شده ‌است. رانندگی با رنجرور بسیار لذت بخش است و احساس خوبی به راننده دست می ‌دهد که ناشی از تسلط  کامل و دید بسیار وسیع است.

همچنین نرم بودن بی ‌نظیر رنجرور نیز آن را برای استفاده در مسیر های ناهموار به یک خودرو ایده آل تبدیل کرده است. رنجرور بسیار با دوام و قوی و قابل اعتماد است و می ‌تواند تعداد زیادی از انواع مدل‌ های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۹ آن را یافت که هنوز کاملاً سالم و سرحال هستند و در خیابان‌ ها و جاده‌ ها و کوه‌ ها و بیابان‌ها در سرتا سر جهان  می‌ تازند. در صورتی که سایر خودروهای با سن و سال مشابه آنها، سال‌ها است که از دور خارج شده‌اند. با این تفاسیر به راحتی هر چه تمام می توان این خودرو را نیز در لیست برترین ها قرار دهیم.

Lexus LS

 Lexus LS خودرویی است که از سال ۱۹۸۹ تاکنون در تاهارا، آیچی، ژاپن، دوربان و آفریقای جنوبی تولید شده‌ است. طراحی همیشه بر اساس خودروهای محور عقب بوده اما در این اواخر به سیستم دو دیفرانسیله تغییر کرده است. این خودرو لوکس‌ ترین خودروی کمپانی لکسوس است که از همان سال‌ های اول ساخت رقیب سرسختی برای S کلاس مرسدس شد. این خودرو در سال ۲۰۱۵ در فهرست jd power برترین خودرو سدان لوکس جهان شد. نسخه هیبرید این خودرو یکی از قوی ‌ترین خودروهای هیبریدی جهان است و به دلیل موتور پر قدرت یکی از پرمصرف‌ ترین هیبریدهای جهان نیز هست البته قیمت کم این خودرو نسبت به رقبا یک امتیاز مثبت برای این خودرو محسوب می شود. شاید بتوان این خودرو را اقتصادی ‌ترین خودرو لوکس دانست. به هر حال LS برترین خودرو لکسوس است و همچنین تا به حال پرچمدار خوبی برای این کمپانی بوده البته لکسوس یک خودرو لوکس دیگر به نام lx دارد که یک suv فول سایز است ولی شاید تاکنون همانند ls خوب نبوده‌ است. LS را می‌ توان پدر تمامی مدل‌های لکسوس دانست چون ls اولین لکسوس تاریخ است.