آزمایش دنا دومین خودروی ملی ایران خودرو

 

وقتی در پارکینگ باز شد و دنا را درکنار یک گرند ویتارا دیدیم، ناخودآگاه احساس کردیم طراحان چراغ های جلو این خودرو از سوزوکی ایده گرفته اند البته اشکالی هم ندارد زیرا گرند ویتارا در کلاس خودش یکی از پویا ترین طرح ها را دارد. هرچند گرافیک و اندازه های چراغ های دنا زیباتر و جذاب تر از گرند ویتارا از کار آمده است. درب پوش موتور همچون حلالی از بالای جلو پنجره عبور می کند و انگار خط مرزیست برای بالاترین نقطه نمای روبه رو و ادامه طرح در پایینش. جلو پنجره و سطح گسترده روی سپر به صورت متضاد از نظر خطوط کناری طراحی شده اند که باعث شده چهره دنا در نمای روبه رو به سادگی سمند نباشد. چراغ های مه شکن در زمینه ای با رنگ مشکی جای گذاری شده اند که همین بک مشکی رنگ هم در ایجاد هیجان در چهره خودرو بی تاثیر نیست. اما لقب جذابترین بخش درنمای جلو را باید به گرافیک چراغ های جلو داد. وقتی درست روبه روی دنا بایستید، به دلیل طراحی خاص درون چراغ ها انگار دنا دارد چشم در چشم نگاهتان می کند. نوار LED کناری هم مزید بر علت زیبای این چراغ هاست. از حق نگذریم نمای جلو با خطوط شکسته و تیزش بسیار جذاب تر از سمند از آب درآمده است و به این زودی ها خسته کننده نمی شود.

 

از نمای کناری اما دنا هم سمند است و هم دنا! به معنای دیگر وقتی از کنار به دنا می نگرید، هیجان نمای جلو کمی فروکش می کند زیرا ستون ها، درب ها و شیشه ها کمی آشنا هستند. در واقع اینجاست که با خود خواهید گفت: دنا یک سمند فیس لیفت است؟ یا فقط چند قطعه مشترک با سمند دارد؟ پاسخ سوال شما سخت نیست. دنا پلت فرم ارتقاع یافته ای از سمند است که با چهره ای نو طراحی و تولید می شود. از دیگر نکات در مورد این خودرو پیش آمدگی درب محفظه موتور است که از نمای کناری بیشتر به چشم می آید. به نظر می رسد این پیش آمدگی بیشتر در فضای بین شیشه جلو و درب محفظه موتور اتفاق افتاده باشد. خطی که از پایین سپر جلو آغاز می شود، با گذر از روی بدنه و شانه های خودرو، در گوشه چراغ های عقب به انتها می رسد. ضمنا یک برآمدگی دیگر که از حجم پردازی گلگیرها نشات می گیرد، از روی درب های کناری می گذرد تا آنقدرها هم بدنه ساده نباشد. رینگ های آلومینیومی 14 اینچی هم با پره های تکی و جفت از دیگر جذابیت های نمای ظاهری دنا هستند.در نمای عقب شخصیت متفاوتی وجود دارد. طراحی و فرم دهی به این نما به شکلی است که با دیدنش به یاد خودروهای اروپایی 4 یا 5 سال پیش مثل اُپل می افتید. چراغ ها شلوغی و هیجان نمای جلو را ندارند اما نمی توان آنها را نا زیبا قلمداد کرد.

در عین سادگی طرح، زیبا هم هستند و این زیبایی را استفاده سازنده از LED تشدید می کند. هر چند از نظر پویایی طرح و ارتباط نمای جلو و عقب  نمی توان نمره قبولی به طراحان داد. در نمای عقب فضای گسترده ای بر روی سپر قرار دارد که شاید بهتر بود طراحان وقت بیشتری برای آن صرف می کردند و کمی چاشنی هیجان را به آن می افزودند. ایران خودرویی ها در مورد این خودرو عقیده دارند دنا یک خودروی استقلال یافته از سمند است که باید آن را دومین خودروی ملی این شرکت نامید. اما منتقدین برخلاف نظر ایران خودرو، عقیده دارند دنا را باید یک خودروی جدید نامید که حاصل بهینه سازی و گسترش پلت فرم سمند است و با چهره ای فیس لیفت شده راهی بازار شده است. به هر حال دنا هرچه که باشد باید گفت قدمی رو به جلوست و نشان می دهد که ایران خودرو می خواهد از تفکرات سنتی عبور کند. اگر با دیدن دنا به اندازه کافی تعجب نکردید، بی شک با نشستن درون کابین شوکه خواهید شد! وقتی روی صندلی آن قرار می گیرید، تقریبا هیچ ارتباط بصری بین سمند و دنا پیدا نمی کنید. طراحی کابین هم از نظر شکل و هم از نظر سبک کاملا نو به نظر می رسد. مجموعا در یک نگاه کلی باید گفت طراحان کابین با نیم نگاهی به سبک خودروسازان کره ای کابین دنا را طراحی کرده اند. در این بین شباهت اشکال و به خصوص داشبورد با هیوندای سوناتا نسل قبل انکار ناپذیر است. این شباهت تا آنجا پیش می رود که به دلیل به کارگیری این سبک در طراحی داشبورد پژو پارس و دنا، بسیاری از خریداران این دو خودرو را با نام داشبورد سوناتایی می شناسند! در کل احساسی که از نشستن درون کابین دنا به شما دست می دهد بسیار خوشایندتر از احساسی است که از نشستن درون کابین سمند پا به سن گذاشته لمس می کنید.در بالاترین نقطه از داشبورد یک نمایشگر لمسی بزرگ که به نظر می رسد حدود 8 اینچ باشد نصب شده است. جالب آن که سیستم جهت یاب هم فعال است که البته به کمک حافظه رَم که نقشه های شهر درونش وجود دارد کار می کند. این جهت یاب بسیار دقیق است و می تواند در شهری مثل تهران که هر روز گسترده تر می شود از اتلاف وقت در مسیریابی جلوگیری جلوگیری کند. دو قطعه چوب نمای قهوه ای رنگ از بالا تا پایین داشبورد را احاطه کرده اند. خروجی های سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک نیز به صورت عمودی در بالاترین قسمت همین دو قطعه قرار دارند. در مورد سیستم صوتی خودرو همین بس که کیفیتش بسیار بهتر از گذشته شده است. دکمه های گرمکن شیشه و آینه های برقی کناری کمی پایین تر از ادوات تنظیم سیستم تهویه مطبوع تعبیه شده اند. کمی بالاتر، دکمه بسیار بزرگ! فلاشرها و بازکن درب صندوق عقب و قفل مرکزی قرار دارند. البته جای چند دکمه دیگر هم خالی است که گویا آپشن هایش یا سفارشی هستند و یا در آینده اضافه می شوند! شیفتر دنده ارگونومیک تر از سمند طراحی شده و به نظر نگارنده استایل قرارگیریش در دستان راننده و شکل بدن در هنگام تعویض دنده ها، شبیه به پژو پارس است. هر چند این شیفتر نسبت به سمند کمی به سمند عقب آمده است تا دیگر در هنگام جایگذاری دنده های یک و سه، دست شما با دکمه های سیستم صوتی برخورد نکند. حتی کشویی که در داشبورد تعبیه شده است و با فشار انگشتان رو به عقب باز می شود هم با شیفتر دنده برخوردی ندارد. در همین قسمت دو جالیوانی و فضای کوچک برای قرار دادن اشیاء مختلف وجود دارد.

بر روی فرمان دکمه های کنترل سیستم صوتی، تلفن بلوتوث و کروز کنترل قرار دارند. فرمان روکشی معمولی دارد و کیفیت قطعات پلاستیکی آن مناسب است. صندلی ها شکل متفاوتی نسبت به تولیدات دیگر ایران خودرو دارند؛ به نظر کمی سفت تر هستند و درعبور از پیچ ها بدن را بهتر حفظ می کنند. تنظیم برقی صندلی های جلو در 6 جهت هم از مزایای این صندلی های جدید است. اما در کابین عقب شرایط کمی فرق دارد. ایده آل ترین حالت این است که دو نفر بر روی صندلی های عقب بنشینند تا امکان استفاده از کنسولی که از میان دو صندلی باز می شود نیز مهیا شود. اما نکته اینجاست که اگر هم سه نفر روی صندلی عقب بنشینند، مانند سمند سر نفرات کناری به ستون های C برخورد نمی کند. در بخش عقب هم دو خروجی سیستم تهویه مطبوع نصب شده است. اما در مورد فضای زانوها باید اشاره کنیم که گویا این فضا برای سمند سواران بیش از دنا سواران است. صندوق عقب هم برای یک خانواده بسیار کافی است. این صندوق حدود 500 لیتر حجم دارد که رقیبی سرسخت برای تندر 90 محسوب می شود.

همان طور که گفته شد، دنا بر روی پلت فرم ارتقا یافته سمند بنا نهاده شده است. این پلت فرم در بخش ایمنی و به خصوص در کلاف درها، استراکچرهای جاذب نیرو در جلو، سازه سقف و بخش زیرین و کناری بدنه مورد تقویت و بهینه سازی قرار گرفته است. از این رو در مقوله ایمنی باید دنا را یک سر و گردن بالات از خویشاوندانش قرار داد. پیشرانه مورد استفاده در دنا یکی از تولیدات 1.7 لیتری خانواده موتور ملی با کد EF7 است. این پیشرانه که در سال های گذشته با اشکالاتی به خصوص در سرسیلندر و روان کاری همراه بود، حالا با رفع نقایصش می تواند یکی از بهینه ترین موتورهای مورد استفاده در تولیدات داخلی باشد. EF7 چهار سیلندر می تواند در دور 6 هزارو300، به 114 اسب بخار نیرو دست یابد و گشتاورش هم در 5 هزار دور بر دقیقه به 155 نیوتون متر می رسد. 16 سوپاپ آن مجهز به سامانه باز و بست متغیر سوپاپ ها هستند و به این ترتیب مصرف سوخت ترکیبی آن به 7.8 لیتر در 100 کیلومتر می رسد. این پیشرانه می تواند دنای 1258 کیلوگرمی را در عرض 12.3 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برساند. واکنش موتور به پدال گاز مناسب است و دلیلش را باید در به کار گیری پدال گاز برقی جست و جو کرد. به این ترتیب دریچه گاز نیز به صورت برقی و با استفاده از پالس های الکتریکی ECU باز و بسته می شود و سیم گاز سنتی دیگر در کار نیست. فرمان عملکردی بسیار دقیق و تا حدودی تیز دارد. همچنین سیستم تعلیق نیز بیش از این که نرم و ارتجاعی طراحی شود، اسپرت ساخته شده است و به همین دلیل می توانید در پیچ ها با سرعت بیشتری نسبت به سمند گردش کنید. اما محور عقب باید کمی متعادل تر عمل کند که احتمالا با به کارگیری لاستیک های سایز بزرگ تر این مشکل هم برطرف می شود.

از جمله موارد قابل تحسین دنا ترمزهای قدرتمند چهار چرخ دیسکی این خودرو است که به کمک سامانه های ABS و ESP می تواند اطمینان خاطری در متوقف کردن از سرعت های بالا را فراهم کند. خودرویی که ما سوار برآن بودیم فقط 77 کیلومتر حرکت کرده بود و شاید به دلیل کارکرد کم بود که دنده ها با فشار بیشتری در ریل حرکت می کیردند. کشش دنا در دنده های ابتدایی مناسب است اما در دنده 3 کمی کندی احساس می شود که باید برای دورگیری موتور به آن کمی فرصت دهید. از دیگر نکات مثبت این خودرو سیستم تهویه مطبوع بسیار قوی آن است که در دمای 41 درجه یک ظهر گرم تابستانی، حسابی به داد شما می رسد. در روز آزمایش بارها به سوالات مردم کنجکاو در مورد این خودرو پاسخ گفتیم و تقریبا بیشتر مردم عقیده داشتند ای کاش دنا با گیربکس اتوماتیک عرضه شود. همانطور که می دانید دنا نام قله ای در زاگرس پیرو بلند است که حالا بر روی دومین خودروی ملی ایران جا خوش کرده است. دنا را در آشفته بازار صنعت خودرو با همه نقاط ضعف و قوتش باید به فال نیک گرفت و امیدوار بود که روزی خودروسازی ایران به دنای صنعت جهانی برسد.