مینی سوپر لگرا

برخی مینی را پاسخ بریتانیا به فولکس واگن آلمانی و یا فیات 500 ایتالیا می دانند. این مدل توسط آقای Issigonis طراحی و در 1959 به بازار آمد. آنچه باعث عالم گیر شدن آن شد این بود که تا آن تاریخ یک اتومبیل کامل در آن ابعاد ساخته نشده بود. البته وسائل نقلیه ای همچون ب ام و Isetta و Goggomobile که ابعاد کوچکی داشتند قبلاً راه کوچک شدن را پیموده بودند ولی در واقعیت، آنها بیشتر موتورسیکلت بودند تا یک خودروی کامل و آن حس قابل اعتماد بودن را به مالک منتقل نمی کردند. 

این اتاق مینی با تغییراتی تا سال 2000 در خط تولید باقی ماند و از سال 2001 و تحت مالکیت ب ام و با اتاقی کاملاً مدرن به بازار عرضه شد که بسیاری از طرفداران سنتی را مأیوس کرد. مینی مدرن را باید جهشی بزرگ دانست چرا که توانست خیلی زود به عنوان یک موفقیت تجاری عظیم مطرح شود. البته تا امروز معمولاً این خودرو، آثار طراحان و اتاق سازان مشهور ایتالیایی را بر خود ندیده بود که اخیراً این اتفاق افتاد و شرکت مشهور Touring دست به طراحی و ساخت یک اتاق تک نمونه برای آن زد. 

شرکت اتاق سازی Touring در سال 1926 در میلان ایتالیا تأسیس شد و به سرعت توانست به یکی از نام های معتبر صنعت خودرو تبدیل شود. مدیران این شرکت در ابتدا امتیاز ساخت بدنه سبک هواپیما و اتومبیل که از یک فریم و یک پوشش فلزی سبک وزن تشکیل شده بود را از مخترع آن آقای Weymann خریداری و سعی کردند آن را برای ساخت بدنه اتومبیل به کار گیرند. 

تورینگ با این تکنولوژی اتاق هایی را برای سیتروئن، آلفا رومئو و ایزوتا فراچینی ساخت و این اتاق ها را Superieggera (به معنی خیلی سبک) نام نهاد. شاهکار تورینگ در آن سال ها روی ب ام و 328 اجرا شد که برای آن اتاقی آیرودینامیک طراحی و اجرا شد. در سال های پس از جنگ جهانی دوم نیز این شرکت به ساخت محدود برخی از اتومبیل های لوکس ادامه داد تا آنکه به تدریج در سال های دهه 60 شاسی های مونوکوک، جایگزین شاسی های نردبانی شدند و در نتیجه امکان ساخت بدنه های تورینگ از بین رفت و در سال 1966 شرکت تعطیل شد. 

پس از سال ها وقفه، در سال 2006 یک شرکت اروپایی حق استفاده از نام تورینگ را خریداری کرد و یک کارخانه جدید را در زمینه ساخت اتومیل های تولید محدود با اتاق های خاص برای مشتریان ثروتمند قرن 21 تأسیس کرد. در سال های اخیر مدل های زیبایی همچون بنتلی کنتیننتال Flying Star، مازراتی Bellagio و آلفارومئو Dissco Volante توسط تورینگ ساخته شده اند و اخیراً تورینگ یک اتاق بی نظیر را نیز برای مینی نیز در نظر گرفته است. 

این اتومبیل مجموعه ای از سنت های شرکت های مختلف است. دماغه همان چهره آشنای مینی کلاسیک بوده که حالت امروزی پیدا کرده و دایره دور آن به عنوان نماد مینی مدرن به عنوان چراغ کوچک، به هنگام غروب روشن می شود. جلوپنجره را گویی هزاران بار دیده اید و دو پروژکتور کوچکی که در آن کار شده، از روی مینی کوپر رالی مونت کارلو به عاریت گرفته شده است. اما اینجا با یک تضاد روبه رو می شویم. 

یک مینی رودستر که در مینی تاریخی وجود نداشته است. این حقیقت نوآوری شرکت تورینگ است. بخش عقبی یک نمای اعجاب آور را در خود دارد. چراغ های عقب هر کدام نیمی از پرچم بریتانیا هستند که زمانی که در شب روشن می شوند یک پرچم کامل را می سازند که به کشور سازنده مینی اشاره دارد. 

برآمدگی میانی صندوق عقب نیز به اتومبیل های مسابقه ای رویایی دهه 50 همچون جاگوار D تایپ شبیه است. در بخش داخلی اتاق، داشبورد کاملاً نقره ای بوده گویی که از یک تکه آلومینیوم ساخته شده است. همین حالت نمایی کلاسیک و با شکوه به آن بخشیده است. در بخش میانی آن هم کلیه درجات و حتی سیستم موقعیت یابی در یک شکل بشقاب پرنده مانند گردهم آمده و تودوزی کرم و مشکی با بدنه نقرابی ترکیبی خاص پدید آورده است. به طور حتم نام Superleggera برایتان آشناست، چرا که لامبورگینی آن را برای مدلی خاص از گالاردوی خود، که وزن آن 100 کیلوگرم سبک تر از مدل پایه بود به کار برد. این نام از روی مدل 350GT که آن هم توسط تورینگ تولید شده بود به عاریت گرفته شده بود.