در سال ۱۳۸۶ برای اولین بار سوخت در ایران سهمیه بندی شد و هر لیتر بنزین سهمیه‌ای با نرخ ۱۰۰ تومان و بنزین آزاد ۴۰۰ تومان عرضه گردید. سه سال بعد، یعنی در سال ۱۳۸۹، با روی کار آمدن بحث یارانه‌ها در ایران هر لیتر بنزین سهمیه‌ای ۴۰۰ تومان و بنزین آزاد ۷۰۰ تومان تصویب شد.
در سال ۱۳۹۳ نیز دوباره قیمت بنزین سهمیه‌ای به ۷۰۰ تومان و بنزین آزاد به ۱۰۰۰ تومان صعود پیدا کرد و بعد از دو سال در سال ۱۳۹۴ دولتمردان به این نتیجه رسیدند که قیمت را تک نرخی کنند و قیمت را با همان ۱۰۰۰ تومان ببندند. حالا بعد از دو سال دولت به تنگنای مالی رسیده و دوباره با بیان این موضوع که کشورهای همسایه ایران گازوئیل را با قیمت ۶۰۰۰ تومان و بنزین را با قیمت خداد تومانی به مردمانشان عرضه می‌کنند و به علاوه برای حل مسئله قاچاق سوخت و فراهم کردن هزاران یا میلیون‌ها شغل برای مردم عزیز ایران می‌خواهد دوباره قیمت سوخت را بالا ببرد!
از سوی دیگر خبرگزاریها اعلام کرده‌اند که مصرف بنزین در کشور در ۹ ماهه اول سال جاری نسبت به همین بازه زمانی در سال گذشته ۸ درصد رشد نشان داده که این اعداد و ارقام نشان می‌دهد که مردم توان پرداخت این هزینه را می‌توانند به راحتی داشته باشند و حتی شاید برای قاچاقچیان سوخت نیز این مبلغ در قبال به دست آوردن سودی که از فروش دارند، ناچیز باشد. بنابراین برای مبارزه با قاچاق سوخت و درآمدزایی ۷۷ هزار میلیارد تومانی، با احتسابی که کارشناسان انجام داده‌اند، دولت توان ایجاد شغل‌های جدیدی در زمینه حمل و نقل عمومی، نوسازی سیستم نقلیه و ایجاد مشاغل کوچک و بزرگ را خواهد داشت.
شاید در وهله اول افزایش قیمت سوخت غیرمنطقی به نظر برسد ولی با یادآوردن عبارت «همینی که هست» خود را باید راضی به وضعیت موجود کرد و برای صف بستن در پمپ بنزین‌ها یک‌بار دیگر خود را آماده کنیم!