قوانین مربوط به نصب چراغ در اتومبیل

با نزدیک شدن به غروب آفتاب، حضور خودروها در خیابان، با نور بارانی از رنگ ها و طرح ها همراه می شود، از لامپ های رشته ای و هالوژن گرفته تا زنون و LED های رنگارنگ که شکل قرارگیری آنها، به نوعی القا کننده حس و حال هر ماشین است، بعضی مغرور و در هم کشیده و برخی محجوب و سربه زیر! وظیفه اصلی آنها برقراری و حفظ ایمنی خودروها و محدوده عملیاتی شان، یعنی بزرگراه ها و جاده هاست. 

در زمان طراحی چراغ اتومبیل ها، دو نکته اهمیت دارد: «خوب دیدن» راننده و «خوب دیده شدن» توسط دیگران، اما گاهی بدون اینکه متوجه باشیم با ایجاد تغییراتی در این سیستم و برای اینکه خودمان خوب ببینیم، با اضافه کردن وسایلی، دید رانندگان دیگر را با نورهای شدید و نامتقارن مخدوش می کنیم، در حالی که طراحی نورپردازی هر خودرو، تابع قوانین خاص خود است. 

احتمالاً تا به حال حروف و اعدادی مانند E1 روی چراغ خودروها و یا شیشه های آنها، نظر شما را به خود جلب کرده است. به طور کلی 2 استاندارد بین المللی برای کلیه قطعات ایمنی و امنیتی خودروها از جمله شیشه ها، چراغ ها، ترمزها، تایرها، کمربندهای ایمنی و اربگ ها وجود دارد: یکی DOT آمریکا و دیگری ECE کمیسیون اقتصادی اروپا که در اینجا (E1)، حروف e مربوط به استاندارد اروپا و عدد 1 مربوط به کشور آلمان بوده که اعطا کننده آن است. در ادامه، به بررسی استانداردهای اروپایی دیگری که به شکل قرارگیری، فاصله ها و رنگ چراغ ها مربوط می شود، می پردازیم. 

نورهای پایین

ECE R112: مطابق این استاندارد، ارتفاع این چراغ ها از سطح زمین می بایست 500 میلی متر و فاصله آنها از یکدیگر 600 میلی متر باشد. هیچ پوشش و یا توری کدری که روی روشنایی تأثیر منفی می گذارد، نباید جلوی نور قرار بگیرد. برای خودروهایی که قدرت نور آنها بیش از 2 هزار لومن است (مانند انواع مجهز به چراغ های زنون که ممکن است منبع نوربالا و نورپایین شان باشد)، باید واحد کنترلی در نظر گرفته شود. 

چراغ های کوچک

ECE R7: به کارگیری این چراغ ها کمک می کند تا طرفین خودرو بهتر دیده شود. ماشین هایی که عرض آنها از 2100 میلی متر بیشتر باشد، می بایست به دو چراغ سفید در جلو و دو چراغ قرمز در عقب مجهز شوند. 

همچنین، قرارگیری آنها باید طوری باشد که حتی الامکان، در انتهایی ترین نقاط و در بالاترین مکان های عقب قرار بگیرند تا خودرو بهتر دیده شود. 

چراغ های ترمز عقب

ECE R7: تمام خودروها باید به دو نوع چراغ ترمز به رنگ قرمز مجهز باشند. نوع اول، دو چراغی است که در طرفین قرار داشته و باید از زمین 350 میلی متر فاصله داشته باشند و نوع دوم، چراغ خطر سومی که باید از دیگر چراغ ها، به طور جداگانه نصب گردد. همچنین، شدت نور چراغ ترمزها در زمان ترمزگیری، می بایست 5 برابر دیگر چراغ های کوچک عقب جلوه کند. 

چراغ های دنده عقب

ECE R23: وجود یک یا دو چراغ دنده عقب سفید رنگ در عقب خودرو الزامی است، روشنایی این چراغ باید در زمان باز کردن سوئیچ و قراردادن گیربکس در وضعیت R فراهم آید. 

چراغ های روشنایی در روز 

DRL (Daytime running lamps)

ECE R87: این سیستم که به تازگی در بیشتر خودروهای وارداتی به کشورمان نیز به چشم می خورد، با هدف افزایش دید رانندگان در روز و کاهش تصادفات طراحی شده، اما مجوز نصب آن در اروپا، ابتدا در سال 2009 و جهت نصب در کشورهای دانمارک، نروژ، فنلاند، سوئد، اتریش، مجارستان و بعضی از مناطق ایتالیا به صورت قانون درآمد. سیستم های اولیه، بیشتر در کشورهای اسکاندیناوی که در بیشتر ساعات روز هوای تاریکی داشتند، با به حرکت درآوردن پیشرانه، فعال می شدند. سپس از فوریه 2011 نصب این سامانه، روی کلیه خودروهای سواری و ون سبک در اروپا اجباری شد. 

ناگفته نماند که این سامانه مخالفانی هم داشته که معتقدند انرژی الکتریکی که از پیشرانه دریافت می گردد، می تواند باعث افزایش مصرف سوخت و انتشار گازهای آلاینده شود، البته این مسئله تا زمانی مطرح بود که این سیستم با استفاده از چراغ های نورپایین، به عنوان چراغ روشنایی در روز به کار گرفته می شدند. با ورود لامپ های LED کم مصرف، این مشکل تا حد زیادی مرتفع شد. 

چراغ های مه شکن عقب

ECE R38: برای کشورهای عضو اتحادیه اروپا، وجود یک یا دو مه شکن عقب لازم است. در این استاندارد، چراغ ها می بایست حداقل 100 میلی متر از چراغ های ترمز عقب فاصله داشته و توانایی عرضه 140 سانتی متر مربع روشنایی در محور خود را داشته باشند. عملکرد آنها باید با روشن کردن چراغ های جلو هماهنگ باشد و بتوان آن را به طور جداگانه خاموش و روشن کرد. همچنین، شدت نور آن باید به قدری باشد که از فاصله حداقل 50 متری، راننده عقب را آگاه سازد. دلیل اینکه بعضی از خودروها فقط دارای یک چراغ دنده عقب هستند نیز این است که ملزم به داشتن مه شکن عقب بوده و به دلیل محدودیت در طراحی، سازندگان مجبور می شوند جای چراغ های دیگر را به مه شکن اجباری بدهند! 

چراغ های راهنما 

ECE R6: چراغ های فلاشر و راهنما، برای وسایل نقلیه ای که دارای 3 چرخ یا بیشتر هستند، به 3 گروه جلو، جانبی و عقب تقسیم می گردند و خودروسازان، می بایست برای هشدار به راننده، علائمی را پشت داشبورد در نظر بگیرند. عملکرد تمام راهنماها باید همزمان صورت بپذیرد، فرکانس چشمک زدن آنها می بایست از حدود 60 تا 120 بار در دقیقه طراحی شود و زمان روشن ماندن آن در هر لحظه، به طور میانگین 5/1 ثانیه باشد. 

لامپ های راهنما، باید طوری طراحی شوند که اگر یکی از آنها سوخت، بقیه بتوانند همچنان کار کنند (به صورت سری نباشند) و علاوه بر این، در زمان خاموش بودن پیشرانه هم به درستی به چشمک زدن خود ادامه دهند. تمامی نورها، می بایست در محدوده رنگ های زرد تا نارنجی باشند، اما در استاندارد آمریکا، استفاده از رنگ قرمز هم مجاز است. 

جدول استانداردهای اروپایی مربوط به چراغ خودروها (حرف E نشان دهنده استاندارد اروپایی و عدد بعد از آن مربوط به کشوری است که کیفیت قطعه در آزمایشگاه های آن بررسی شده است: 

1 آلمان 11 بریتانیا 21 پرتغال

2 فرانسه 12 اتریش 22 روسیه

3 ایتالیا 13 لوکزامبورگ 23 یونان

4 هلند 14 سوئیس 24 ایرلند

5 سوئد 15 نامشخص 25 کرواسی

6 بلژیک 16 نروژ 26 اسلوونی

7 مجارستان 17 فنلاند 27 اسلوواکی

8 جمهوری چک 18 دانمارک 28 بلاروس

9 اسپانیا 19 رومانی 29 استونی

10 یوگسلاوی 20 لهستان 30 نامشخص